Εμείς οι Έλληνες...

Καθώς επιστρέφαμε από το central park το βράδυ της Παρασκευής και σε κάποιο φανάρι της γειτονιάς μας, ήρθαμε αντιμέτωποι με το εξής γεγονός: Κάποιος κύριος, ηλικίας γύρω στα 40 και οδηγώντας ένα μαυρό mazda RX κάτι, παραβίασε με θράσσος και σχετική αναίδεια τον κόκκινο σηματοδότη, αψηφώντας τους υπόλοιπους οδηγούς που περίμεναν στη διαστάυρωση. Ο εν λόγω κύριος φαίνεται βιαζόταν πολύ, μιας και σχεδόν μετά από ένα λεπτό ξεκινήσαμε και τον είδαμε να παρκάρει 2 στενά πιο πέρα. Σαν να μας είπε δηλαδή " Εγώ είμαι ο έξυπνος ο ελληνάρας και δε κολλώνω πουθενά.Θα περνάω με κόκκινο κι εσείς θα περιμένετε, θα σας φάω τη σειρά στην εφορία, στη τράπεζα, παντού, γιατί εγώ είμαι Έλληνας με Ε κεφαλαίο και οφείλετε εσείς οι υπόλοιποι να με σέβεστε και να υποτάσσεστε στη δική μου ανωτερότητα". Ίσως υπερβολικό αυτό που λέω αλλά εγώ έτσι ένιωσα. Και σκέφτηκα όλα όσα είδα στο κέντρο κατά τη διάρκεια της βραδινής μου βόλτας. Ενώ έψαχνα να παρκάρω, η μόνη κενή θέση που βρήκα ήταν αυτή ενός αναπήρου. Στον επόμενο κύκλο που έκανα, η θέση αυτή ήταν κατηλειμένη από κάποιον κύριο που είχε ανάψει βέβαια τα αλαρμ δείχνοντας πως δε θα αφήσει το όχημά του εκεί όλο το βράδυ. Κι αν εκείνη τη στιγμή ερχόταν ο ανάπηρος? Γιατί να τον βάλεις τον άνθρωπο στη διαδικασία να περιμένει ή ακόμα και να σου πει μια κουβέντα και να παρεξηγηθείτε? Ο άλλος πάλι, κι ενώ περίμενα πάλι σε φανάρι εγώ και καμια δεκαριά αυτοκίνητα στη σειρά ο ένας πίσω από τον άλλο, ήρθε σαν κύριος από αριστερά, μας πέρασε όλους και μπήκε ξαφνικά πρώτος. Μου ήρθε να κατέβω να τον χειροκροτήσω για το κατόρθωμά του. Όλα παραδείγματα καθημερινά, όλα παραπτώματα στα οποία πολλοί από εμάς έχουμε παραπέσει και όλα δείχνουν πόσο ασεβής, αναιδής και χυδαία καταντάει η συμπεριφορά μας πολλές φορές.
Κι έρχομαι να παραλληρίσω τις παραπάνω "εμπειρίες" μου με αυτό που είπε ο κος Λαζόπουλος στην προηγούμενη εκπομπή του και που έχει αναφερθεί και σε αρκετα blogs..πως δε φτάνει να αλλάξει η κυβέρνηση για να γίνει μια χώρα καλύτερη.Πρέπει να αλλάξει κι ο κόσμος. Τελικά εμείς φταίμε ρε παιδιά. Ούτε ο Καραμανλής ούτε ο Παπανδρέου ούτε ο Μητσοτάκης ούτε κανείς. Μόνο ο λαός. Δεν έχουμε αποκτήσει τη μόρφωση, τη παιδεία για να κάνουμε κάτι σωστό, κάτι οργανωμένο. Το μόνο που κάνουμε? Να κλαιγόμαστε. Οι γιατροί θέλουν φακελάκι, οι εφοριακοί και το ΙΚΑ λάδωμα και το κινητό το Γερμανό του. Ήθελα και να'ξερα ποιός ήταν αυτός ο πρώτος που έδωσε φακελάκι σε γιατρό, ποιά ήταν η πρώτη επιχείρηση που λάδωσε εφοριακό..Γιατί αυτοί καταστρέψαν τη ζωή μας. Η άλλη βγήκε και είπε δημόσια πως λάδωσε πολιτικό για να διορίσει το παιδί της στο δημόσιο. Και πολύ σωστά παρατήρησε ο κος Λαζόπουλος, αυτή η γυναίκα θα ξαναπάει σε πολιτικό γραφείο για να διοριστεί ο κανακάρης της. Και όχι μόνο αυτή φυσικά. Και οι γιατροί θα ξαναπάρουν φακελάκια και οι εφοριακοί θα ξαναλαδωθούν και όλα θα κυλλάνε ομαλά και άναρχα όπως τώρα.
Και όση διάθεση κι αν έχει ένας πολιτικός να αλλάξει την κατάσταση της χώρας (που δε πιστεύω πως την έχει κανείς αλλά το δέχομαι γιατί δε μπορώ να συνεχίσω χωρίς την ελπίδα πως κάποια στιγμή κάτι καλό θα συμβεί στον τόπο αυτό) πώς μπορεί να το κάνει αυτό όταν εμείς οι ίδιοι βαλλόμαστε εναντίον του με τους παραπάνω τρόπους? Δε μας έχει κουράσει αυτή η αναρχία στη ζωή μας? Εγώ προσωπικά έχω τερματίσει. Και είμαι λίγο πάνω από τα 30 μου χρόνια. Πώς θα είμαι στα 50 δηλαδή. Αηδιασμένος? Μισάνθρωπος? Γιατί αυτό γινόμαστε σιγά σιγά. Βρίζουμε ο ένας τον άλλο και δεν έχουμε κάποιον να μας επαναφέρει στη τάξη, να μας τραβήξει από το αυτί και να μας πει "Φίλε αυτό που κάνει είναι λάθος. Μη το ξανακάνεις σε παρακαλώ". Αλλά εμείς οι Έλληνες ξέρουμε..Δε φταίμε εμείς. Ή μάλλον εμείς είμαστε οι μόνοι που δε φταίνει.Φταίει αυτός που μας κάνει τη παρατήρηση, οι Αμερικάνοι, ο Μπιλ Γκέιτς και γενικά ο οποιοσδήποτε αλλά εμείς όχι. Γιατί μάθαμε να είμαστε μια ζωή οι κλαψιάρηδες και οι αδικημένοι, οι έξυπνοι και οι πονηροί που πάντα επιβιώνουν και που αν ενωθούμε όλοι σαν μια γροθιά μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.Με αυτό το παραμύθι πορεύεται στη ζωή ο σημερινός Έλληνας.
Ο Έλληνας που πέρασε με κόκκινο, ο Έλληνας που κατέλαβε τη θέση του ανάπηρου με το έτσι θέλω, η Ελληνίδα που λάδωσε το πολιτικό, όλοι αυτοί οι Έλληνες έχουν φέρει τη χώρα μας εκεί που είναι.Όλα αυτά τα καθημερινά μικροπράγματα που συναντάμε ,μπροστά μας και αδιαφορούμε για αυτά δείχνουν το χαμηλό μας επίπεδο σαν λαός.Γιατί δε μπορώ να δεχτώ ότι έχουμε επίπεδο όταν καταπατάμε τα δικαιώματα για ζωή μιας ευπαθούς κοινωνικής ομάδας όπως οι ανάπηροι ή δε σεβόμαστε το συνάνθρωπό μας σε οποιαδήποτε δραστηριότητά μας.Εμείς οι Έλληνες πρέπει τελικά να αλλάξουμε.Μπορούμε άραγε?