Τελικά είναι ωραίο να διοργανώνεις ένα ταξίδι, ειδικά όταν η ιδέα σου έρχεται ξαφνικά και ο προορισμός είναι κάπου που δεν έχεις ξαναπάει ποτέ στη ζωή σου, αλλά νοερά τον έχεις επισκεφθεί μέσα από ταινίες, τραγούδια, βιβλία. Η ιδέα μας ήρθε κάπου μέσα στον Ιούλιο, όταν η Θ. σερφάρωντας στο διαδίκτυο βρήκε φθηνά εισιτήρια για το Παρίσι. Χωρίς πολύ σκέψη κλείσαμε τα εισιτήρια και 2 δωμάτια στο ξενοδοχείο Βeausejour Montmartre για τα μέσα Δεκεμβρίου. Το καλοκαίρι πέρασε, πέρασε και το φθινόπωρο και όταν ξημέρωσε η 17 Δεκεμβρίου πήραμε το μετρό για το αεροδρόμιο. Στις 3 το μεσημέρι ώρα Γαλλίας βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο Orly του Παρισιού. Είχαμε τρεις ολόκληρες μέρες να εξερευνήσουμε τη πόλη του φωτός.
Η πρώτη μας εντύπωση ήταν κάπως...λευκή, μιας και πέσαμε στο κύμα κακοκαιρίας που επηρέαζε τη δυτική Ευρώπη και όλα ήταν χιονισμένα. Παρά το κρύο και τις δύσκολες συνθήκες δεν επηρεαστήκαμε. Οπλιστήκαμε με χοντρά πουλόβερ, γάντια, σκουφιά και ξεκινήσαμε το περπάτημα. Τα στενά σοκάκια της Μονμάρτρης όπου και μέναμε ήταν το κάτι άλλο.
Ανεβαίνοντας το Place de Clichy όπου και βρισκόταν το ξενοδοχείο μας, περπατήσαμε σε δρόμους γεμάτους ζωή, με μικρά μπιστρό, φούρνους, ζαχαροπλαστεία, κρεπερί, εστιατόρια.
Τα κτίρια, πραγματικά πανέμορφα, ομοιόμορφα, στολισμένα με εκείνες τις υπέροχες σκεπές που σε πιάνει δέος στη σκέψη ότι κατοικούν άνθρωποι εκεί πάνω.
Μετά από αρκετή ώρα περπάτημα σταματήσαμε στο εστιατόριο Un Zebre A Montmartre, για να δοκιμάσουμε γαλλικές γεύσεις, όπου και είχαμε τη πρώτη μας κουβέντα και επαφή με γάλλους.
Βασικά απομυθοποιήθηκε για μένα ο χαρακτηρισμός των γάλλων ως σοβινιστές και πως δε μιλάνε αγγλικά. Οι άνθρωποι προθυμοποιούνταν πάντα να μας μιλήσουν στα αγγλικά όταν έβλεπαν πως δε καταλαβαίναμε τη μητρική τους γλώσσα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μας να συνεννοηθούμε σε αυτήν. Ίσως βέβαια να συνέβαινε αυτό επειδή κινηθήκαμε στις πιο τουριστικές περιοχές του Παρισιού, αλλά γενικά βρήκα τους γάλλους πολύ ευγενικούς και συμπαθείς. Πίσω στο εστιατόριο τώρα και οδηγίες προς ναυτιλομένους. Συμφέρει να παραγγείλεις το μενού που προσφέρουν τα εστιατόρια μιας και το να πάρεις μεμονωμένα πιάτα κοστίζει συχνά πιο ακριβά. Συμφέρει επίσης να αγοράσεις ένα μπουκάλι κρασί παρά νερό, μιας και το μπουκάλι του ενός λίτρου Evian κοστίζει γύρω στα 4.5 ευρώ, ενώ το κρασί κυμαίνεται από 17 εώς 25. Επίσης φροντίστε να είστε ακριβείς στις παραγγελίες σας όσον αφορά το ψήσιμο του φαγητού σας, καθώς εμείς δοκιμάσαμε αρκετά μισοψημένα εδέσματα, όπως μπιφτέκι με το κιμά να έχει ένα ελαφρώς ροζ χρώμα. Αν επιλέξετε να δοκιμάσετε κάποιο τυρί (η Γαλλία φημίζεται για τα τυριά και τα κρασιά της), φροντίστε να κάνετε μια έρευνα πιο πριν. Αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι το ψημένο Camembert μιας και εμένα προσωπικά μου άφησε στον ουρανίσκο μια γέυση από βρώμικο και ζεστό λάστιχο φορτηγού αυτοκινήτου.
Κατα τ'άλλα το μαγαζί που επιλέξαμε ήταν πολύ όμορφο, με μια ζεστή και καλλιτεχνική ατμόσφαιρα, ενώ το κρασί Bourguignon που δοκιμάσαμε ήταν πραγματικά από τα καλύτερα που έχω πιει.
Βγήκαμε από το bistro ανανεωμένοι και ξεκινήσαμε πάλι τη βόλτα μας αφού πρώτα κάναμε μια στάση στο διπλανό φούρνο για macaron. Δώσαμε εφτά ευρώ, και πήραμε μια ποικιλία 6 χρωμάτων. Το μπλε με γεύση βατόμουρο, το καφέ με γεύση κακάο, το πράσινο φυστίκι, το κόκκινο φράουλα,το κίτρινο με λεμόνι και το λευκό με βανίλια, το ένα καλύτερο από το άλλο.
Κι έπειτα άρχισε να χιονίζει...Πολύ όμως. Και καταλήξαμε σε μία εκκλησία στη Μονμάρτρη να ανάβουμε κεράκια μπας και ζεσταθούμε λιγάκι.
Kάπου εκεί ήρθε και η πρώτη μας επαφή με το παριζιάνικο μετρό. Δυσκολευτήκαμε λιγάκι στην αρχή μιας και το να βγάλεις εισιτήριο απαιτεί μια κάποια διαδικασία. Συμφέρει να προτιμήσετε το carne που αποτελείται από 10 εισιτήρια στι τιμή των 12 ευρώ. Αν δε γνωρίζετε γαλλικά θα δυσκολευτείτε λίγο με το μηχάνημα έκδοσης αλλά μόλις προσαρμοστειτε η διαδικασία θα είναι αρκετά πιο απλή.
Εντύπωση μας έκανε και ο χάρτης του μετρό μιας και αποτελείται από γραφική απεικόνιση όλων των σταθμών συνοδευόμενων από λαμπάκια και κουμπιά. Πατάς το κουμπί του σταθμού που βρίσκεσαι και αυτός φωτίζει πάνω στο χάρτη. Πατάς το κουμπί του σταθμού στον οποίο θες να μεταβείς, φωτίζει και αυτός και βλέπεις πια διαδρομή θες να πάρεις. Πέραν τούτου, το παριζιάνικο μετρό είναι το ίδιο εξυπηρετικό με αυτό του Λονδίνου, χωρίς όμως να είναι τόσο μεγάλο σε βάθος, ενώ τα τρένα λόγω της παλαιότητας τους σου δίνουν την εντύπωση πως βρίσκεσαι σε άλλη εποχή.
Κατεβήκαμε στο Place de Concorde δίπλα στο Champs Elysees. Τσουχτερό κρύο και από πάνω μας να περνάει η δεσμίδα φωτός από το πύργο του Άιφελ.
Η Champs Elysee στεκόταν στολισμένη μπροστά μας και πραγματικά νιώσαμε πως είναι τα χριστούγεννα. Κατά μήκος της στολισμένα μαγαζάκια παντού, όπως αυτά που είχαμε για 2 χρόνια στη πλατεία Κοντζιά. Πουλούσαν τυριά, γλυκά, φαγητά, γύρο (!!!), παιχνίδια, στολίδια, τα πάντα.
Και ο κόσμος αμέτρητος παρόλο το κρύο που έκανε. Δίπλα μας το Grand και το Petit Palais και από πάνω μας ένας Άγιος Βασίλης μέσα σε ιπτάμενο έλκυθρο να μας μοιράζει ευχές δυστυχώς μόνο στα Γαλλικά.
Το ζεστό βρασμένο κρασί που πωλείται σε αρκετά μαγαζάκια απαιτούνταν μιας και η θερμοκρασία είχε πιάσει μείον. Η πρώτη μας βραδιά στο Παρίσι έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της και έπειτα από μια στάση για τσάι σε ένα ζεστό cafe στην οδό Rousevelt κατεβήκαμε την Rue Du Faubourg St Honoure όπου και βρισκόταν οι οίκοι μόδας αλλά και το Palais de l'Elysee.
Πήραμε ταξί για την επιστροφή, το οποίο είναι αρκετά ακριβό αν αναλογιστεί κανείς πως για μια διαδρομή 7 λεπτών πληρώσαμε 10 ευρώ. Και αυτό γιατί τα ταξί συνήθως μεταφέρουν μέχρι τρία άτομα ενώ εμείς είμασταν 4. Οπότε πληρώσαμε 6 ευρώ για τους τρεις και 4 ευρώ για τον τέταρτο επιβάτη. Στη διαδρομή με το ταξί περάσαμε μπροστά από το υπερστολισμένο πολυκατάστημα Galleries Lafayette και την Όπερα. Τι Άττικα και Mall λέμε τώρα. Η πανδαισία του καταναλωτισμού είναι το Lafayette και ο στολισμός του δε σου αφήνει περιθώρια να μην σκεφτείς να μπεις μέσα. Φτάσαμε στο Place de Clichy, αγοράσαμε ζεστή κρέπα από την καντίνα της γειτονιάς μας και καταλήξαμε στα δωμάτιά μας παγωμένοι, κουρασμένοι αλλά ενθουσιασμένοι.
