Προδοσία ή Σωτηρία?

Και να’μαστε λοιπόν, εν έτη 2012, να μετράμε για μια ακόμη φορά τις πληγές μας, να δακρύζουμε άλλοι από τα δακρυγόνα και άλλοι από την εικόνα της πόλης μας, να μην ξέρουμε κι εμείς οι ίδιοι αν το μνημόνιο θα μας ωφελήσει ή θα μας ζημιώσει. Τώρα είμαι στη δουλειά αλλά δε μπορώ να δουλέψω. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Θα καλύψω βέβαια το κενό μέχρι τις 9 το βράδυ, καθότι εδώ κι ένα μήνα και βάλε δουλεύω πάνω από 12 ώρες τη μέρα. Και η αλήθεια είναι πως δε μου το επιβάλει κανείς. Το κάνω μόνος μου και χαίρομαι για την απόφασή μου αυτή. Και γράφω και πάλι στο blog μου μετά από 9 μήνες περίπου για να μοιραστώ όλες αυτές τις σκέψεις που έχω. Ξέρω πως οι περισσότεροι από εσάς θα διαφωνήσετε μαζί μου. Αλλά στα πλαίσια της υποτιθέμενης δημοκρατίας που διανύουμε, θέλω να ακούσω όλες τις απόψεις και τις γνώμες σας, όσοι φυσικά ανταποκριθούν στο κείμενο αυτό. Σήμερα τα ξημερώματα λοιπόν ψηφίστηκε η κατά πολλούς θανατική καταδίκη της χώρας μας. Είναι όμως έτσι? Ναι, θα μειωθεί ο μισθός μας...Αλλά αν ξαφνικά βρισκόμασταν χωρίς μισθό? Ναι θα υποδουλωθούμε στους Ευρωπαίους και μη δανειστές μας. Σάμπως μέχρι τώρα υποδουλωμένοι δεν ήμασταν? Έχει σκεφτεί κανείς το τι θα αντιμετώπιζε σήμερα σε περίπτωση χρεοκοπίας της χώρας? Εγώ αδέρφια καμία όρεξη δεν θα είχα πρωί πρωί να τρέχω στο Σκλαβενίτη να αρπάξω καμιά κονσέρβα ή κανά μπουκάλι γάλα. Ήδη χθες τα περισσότερα ΑΤΜ είχαν αδειάσει υπό τον φόβο εξόδου μας από την ευρωζώνη. Και 100.000 και βάλε κόσμου στο κέντρο της Αθήνας να βροντοφωνάζουν όχι στο μνημόνιο, 100.000 κόσμου να μην μπορούν να περιφρουρήσουν τη πορεία τους, να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν 1.000 βάρβαρους από όπου και αν προέρχονταν αυτοί. Και η Αθήνα να θυμίζει Βαγδάτη. Και οι πιο πολλοί να επικροτούν. Χωρίς καν να σκέφτονται τι λένε. Να χαίρονται που καίγονται τα Starbucks γιατί έχουν τον καφέ 4 €. Αλλά τόσα χρόνια κάθε trendy τυπάκι της πόλης έφερε και ένα κυπελλάκι με το ομώνυμο λογότυπο με τον cream sugar chocolate Starbuck τι σκατά latte του. Η αναρχία και η αλαζονεία σε όλο τους το μεγαλείο. Παίδες έχουμε γίνει super καταναλωτικά όντα και δεν αντέχουμε λεπτό χωρίς τα αγαθά της παγκοσμιοποίησης. Πάρτε το χαμπάρι. Εσύ αντέχεις χωρίς internet ή smartphone τη σήμερον εποχή? Αντέχεις χωρίς τζινάκι diesel και παπουτσάκι converse της νέας γενιάς? Εγώ πάντως είμαι καταναλωτικό ων και το βροντοφωνάζω. Ποτέ δε σπαταλούσα παραπάνω από αυτά που έβγαζα, αλλά δε στερούμουν τίποτα. Δούλευα, πληρωνόμουν, αγόραζα. Και δε μπορεί να με κατηγορήσει κανείς για αυτό. Ζω στο 2012 και θέλω να καρπώνομαι τα αγαθά που μου παρέχει ο αιώνας μου και η τεχνολογία που τον χαρακτηρίζει. Και τώρα λοιπόν τι ρε παιδιά? Αυτό ήταν? Κατεβήκατε στο κέντρο, φωνάξατε, ξεσπάσατε και αυτό? Ψηφίστηκε λοιπόν το PSI, ψηφίστηκαν και τα αντιλαϊκά μέτρα. Θα είστε και απόψε κάτω στο κέντρο ή ο κάθε κατεργάρης στο πάγκο του? Αυτό ακριβώς είναι που δεν καταλαβαίνω και αυτό είναι που με θλίβει περισσότερο και όχι το μνημόνιο και η τρόικα. Το ότι δηλαδή δεν έχουμε πορεία πλεύσης, δε ξέρουμε που πάμε. Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Και δε το λέω μόνο για τον απλό λαό αλλά κυρίως για την ηγεσία μας, την ανύπαρκτη εδώ που τα λέμε κυβέρνηση. Όσο και αν πονέσουν τα νέα μέτρα, όσο κι αν λιμοκτονήσουμε θα τα αντέξουμε. Έχουμε μάθει άλλωστε, κυρίως οι παλαιότερες από τη δική μου γενιές, να αντέχουμε. Αλλά δώστε μας ρε κύριοι πολιτικοί τουλάχιστον μια ελπίδα. Δείξτε μας κάτι. Δείξτε στο λαό πως δεν είστε τομάρια και βολεμένοι, οι νεότεροι από εσάς τουλάχιστον που δεν προλάβατε ακόμα να «φάτε». Δικάστε και καταδικάστε τους κλέφτες του κράτους (δηλαδή αυτοδικαστείτε), δημεύστε τις περιουσίες αυτών που καταχράστηκαν όλα τα βοηθητικά οικονομικά πακέτα που έλαβε η χώρα όλα αυτά τα χρόνια και ύστερα εμείς ότι θέλετε. Ναι, θα παλέψω για τη πατρίδα μου με όλο μου το σθένος και τη δύναμη γιατί είμαι Έλληνας και δε θέλω να ντρέπομαι γι’αυτό. Αλλά θέλω να δω πρώτα. Να δω ότι οι μισθοί που θα χάσω υπέρ του κράτους θα πιάσουν τόπο. Να δω πως κάτι γίνεται τέλος πάντων. Δε θα πω άλλα προς το παρών γιατί με καλεί και το καθήκον. Καλή εβδομάδα και καλή δύναμη αδέρφια…