Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Let´s go



Ήθελα από καιρό να γράψω κάτι για τις μαζικές κινητοποιήσεις αλλά το ανέβαλα συνεχώς. Συνέβαλε σε αυτό βέβαια και το τραγικό γεγονός του θανάτου των παιδιών στη MARFIN, οπότε είπα να μην ασχοληθώ με τόσο ευαίσθητα θέματα. Αλλά επειδή τα ζω και τα βλέπω καθημερινά θέλω να υψώσω κι εγώ τη διαδικτυακή φωνή μου θέτοντας ένα απλό ερώτημα: Και ερωτώ λοιπόν τα παιδιά του ΠΑΜΕ..Ρε πάτε καλά;
Εδω και πόσους μήνες, κάθε μα κάθε βδομάδα έχουμε τουλάχιστον 2-3 κινητοποιήσεις που εκφράζονται με κλείσιμο υποκαταστημάτων δημοσίων υπηρεσιών, αποχή από εργασία, στάσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς και φυσικά πορείες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Τώρα τελευταία το ΠΑΜΕ βρήκε ένα νέο, πιο μοντέρνο τρόπο έκφρασης. Τη μια δεν αφήνει κρουαζιερόπλοια να δέσουν στα λιμάνια μας, την άλλη κλείνει τα ίδια τα λιμάνια και δεν αφήνει ταξιδιώτες να πάνε στο προορισμό τους. Η δικαιολογία για όλα αυτά είναι πως το ΠΑΜΕ ενδιαφέρεται για το κοινό καλό, πως απεργεί και αντιδρά για αυτούς που δε μπορούν να απεργήσουν, πως νοιάζεται για το εργατικό συμφέρον. Και στερεί έτσι απλά το δικαίωμα από το κάθε άνθρωπο να μετακινηθεί είτε για να πάει τις διακοπές του, είτε για δουλειά είτε για οτιδήποτε γουστάρει τέλος πάντων. Έβλεπα ένα ζευγάρι το πρωί στο ΣΚΑΙ που δεν τους αφήσανε να επιβιβαστούν στο πλοίο. Και λέει ο άνθρωπος πως κατάφερε να πάρει 10 μέρες άδεια να πάει κάπου να ηρεμήσει και οι άλλοι στεκόντουσαν μπάστακες στη μπουκαπόρτα και δε τον αφήνανε να χαρεί την ανάπαυλα από την εργασία του και από όλα αυτά που βλέπει όλο το χειμώνα.Για να μη χρησιμοποιήσω φρασεολογία γηπέδου (και μάλιστα εν καιρώ αγώνα ντέρμπι) θα πω απλά αίσχος.Δε ξέρω αν πρέπει να γελάω ή να κλαίω.
Δε θέλω ρε φίλε εσύ να προασπίζεις τα δικά μου τα συμφέροντα.Από πότε σε έβαλα εγώ υπερασπιστή της δικής μου ζωής και της δικής μου αξιοπρέπειας;Εσένα που είσαι βολεμένος πίσω από το συνδικάτο σου, εσένα που κατά πάσα πιθανότητα είσαι ο δημόσιος υπάλληλος που όλοι θέλουμε να αποτάξουμε από τους κόλπους της κοινωνίας. Εσένα που βγαίνεις με το σημαιάκι σου και μου το παίζεις επαναστάτης. Δε σας γουστάρω ρε...Και δεν είμαι μόνος μου. Πολλοί δε σας θέλουνε πλέον. Μα πάρα πολλοί.
Όσες προσπάθειες και αν έχετε κάνει παλικάρια μου μέχρι τώρα, όπως και οι ίδιοι θα παρατηρήσατε έχουν πέσει στο κενό. Μήτε την εθνική συνείδηση αφυπνίσατε μήτε την εργατιά κατεβάσατε στους δρόμους μήτε πιέσατε τη κυβέρνηση.Ποτέ και σε τίποτα. Ότι ήταν να περαστεί από πλευράς νομοσχεδίου περάστηκε.Μόνο ταλαιπωρία μας δώσατε και πολλά μα πολλά νεύρα. Και σας έχω και μια έκπληξη.Θα περαστούν και άλλα πολλά.Κι εσείς εκεί θα κάνετε τις πορειούλες σας σα να μη τρέχει τίποτα και θα νομίζετε πως πιάσατε τον παπά από τα....άσε μη πώ.
Η χώρα δε χρειάζεται ανθρώπους σαν κι εσάς για να αναστηλωθεί.Ίσως να μη χρειάζεται και τύπους σαν κι εμένα. Χρειάζεται όλους μας ενωμένους, προοδευτικά σκεπτόμενους και όχι νοσταλγούς επαναστάσεων του 1970. Στο 2010 ζούμε επιτέλους και έχουμε τόσα μέσα στη διάθεσή μας. Ας τα αξιοποιήσουμε ανάλογα.

2 σχόλια:

  1. Απλώς δε καταλαβαίνω γιατί η ελευθερία να διαδηλώνεις θα πρέπει αυτόματα να στερεί κάποια άλλη ελευθερία απο κάποια άλλη μερίδα ανθρώπων. Γιατί όταν έχει απεργία κάποια δημόσια υπηρεσία να μην εξυπηρετείται κανείς;
    Υποτίθεται πως διαδηλώνουν απέναντι σε μέτρα και νόμους που θεσπίζουν οι κυβερνώντες. Όχι οι απλοί πολίτες,οι οποίοι τελικά την πληρώνουν.
    Είναι όμως δύσκολο να βρούμε ένα τρόπο διαδήλωσης ώστε άμεση πίεση να υφίσταται η κυβέρνηση. Όταν βρεθεί θα ακολουθλησουμε όλοι πιστεύω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το κείμενο θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ, με τη διαφορά ότι τα καμώματα του ΠΑΜΕ τα βλέπω (ευτυχώς) από μακριά μόνο.

    2 άτομα ξέρω που είναι αυτής της συνομοταξίας - ο ένας είναι βολεμένος δημόσιος υπάλληλος και άλλη δεν έχει δουλέψει ποτέ (περιμένει να τη διορίσουν). Τέτοιους ανθρώπους ούτε κι εγώ θέλω να με εκπροσωπούν. Ούτε αγώνες θέλω να κάνω, ούτε λιμάνια να κλείνω, ούτε να ταλαιπωρώ τον κόσμο. Δόξα τω Θεώ, δημοκρατία έχουμε και κάθε 3-4 χρόνια έχω την ευκαιρία να εκφράσω την ικανοποίηση ή τη δυσαρέσκειά μου προς την εκάστοτε κυβέρνηση. Αυτό, εμένα προσωπικά, μου φτάνει και μου περισσεύει.

    Το ΠΑΜΕ έχει δικές του βλέψεις που καθόλου δεν συμβαδίζουν με τις δικές μου. Ούτε Κίνα θέλω να γίνουμε, ούτε σε τριτοκοσμική χώρα να ζω. Όσοι έχουν τέτοιες βλέψεις, ας βγάλουν one-way εισιτήριο για Πεκίνο και καλή τους τύχη. Ουφ πια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή