Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Το Τρόλεϊ



Το τρόλεϊ..Τι μπορεί να πει κανείς για αυτό το απίστευτα “βολικό” και “σύγχρονο” μέσο μαζικής μεταφοράς; Να σας πω εγώ..Τίποτα απολύτως. Προσωπικά εγώ που το ζω σε σχεδόν καθημερινή βάση μόνο αρνητικά μπορώ να βρω. Και φαντάσου πως δε το χρησιμοποιώ. Απλά τυχαίνει ως δια μαγείας, να το συναντάω στο δρόμο μου για το σπίτι ή για τη δουλειά και να μου σπάει τα νεύρα. Και πάντα όταν βιάζομαι να πάω κάπου. Βέβαια για να μην είμαι και απόλυτα κακός απέναντί του, όταν βιάζομαι συνήθως συναντάω μπροστά μου γερανούς και ανυψωτικά μηχανήματα, νταλίκες που κολλάνε σε στενά και δε μπορούν να στρίψουν, μπουλντόζες και εκσκαφείς, σχολικά που σταματάνε παντού και περπατάνε με ρυθμούς χελώνας, σκουπιδιάρικα, αλλά αυτό που συναντάω πιο συχνά απ’όλα (και εξ’αυτού το μένος που βγάζω σε αυτό το κείμενο) είναι το αγαπητό μου τρόλεϊ.
Στέκεται μπροστά μου με τον μεγάλο όγκο του, με την φοβερή του ταχύτητα των 40 χλμ μέγιστη και με τις απειλητικές του κεραίες να δεσπόζουν ολόρθες, και οι οποίες συχνά πυκνά ξεφεύγουν και πέφτουν από εκείνα τα ρημάδια τα καλώδια που υπάρχουν σε όλη την Αθήνα αναγκάζοντας τον οδηγό να προσπαθήσει να τα επανατοποθετήσει κάνοντας κάποιου είδους κινήσεις πιλοτικού χαρακτήρα. Εν τω μεταξύ την ώρα που οι κεραίες του “συμπαθούς” οχήματος θα κατεδαφιστούν αρχίζει ο γολγοθάς των οδηγών που βρίσκονται πίσω από τον κίτρινο γίγαντα, μιας και αυτός ακινητοποιείται αυτόματα και μαζί του και οι ζωές των παραπάνω που περιμένουν κανά μισάωρο να φτιαχτεί η βλάβη.
Το άγχος που μου προκαλεί το τρόλεϊ είναι ανεπανάληπτο. Μόλις το αντικρύσω, ρίχνω τα καντήλια μου, καταριώντας τη ρημάδα τη τύχη μου που δε με βοηθάει μια φορά να πάω στη δουλειά ή στο σπίτι μου σαν άνθρωπος, και αμέσως μετά καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια και φυσικά νόμιμη, για να το ξεπεράσω και να ελευθερωθώ από τα ηλεκτρικά δεσμά του. Συνήθως οι προσπάθειές μου αποβαίνουν άκαρπες και καταλήγω να το ακολουθώ από πίσω μέχρι να βρω κάποιο άνοιγμα για να ξεπεταχτώ μπροστά του. Τώρα τελευταία, επειδή έχει καταλάβει πως μπορώ να το νικήσω μου κάνει ένα είδος πολέμου που δε ξέρω αν μπορώ να επικρατήσω · Μου φέρνει παρέα. Μάλιστα κυρίες και κύριοι. Δύο τρόλεϊ βρίσκονται πλέον στο δρόμο μου το ένα σε απόσταση 50 μέτρων από το άλλο και προχωράνε εξίσου νωχελικά. Και μπορεί να τύχει το ένα από αυτά να είναι από εκείνα με τη φισούνα, οπότε κάθε απόπειρα προσπέρασής του πέφτει στο κενό.
Θα μου πεις και το τραμ είναι αργό και κόβει την κυκλοφορία. Ναι, αλλά το τραμ είναι τουλάχιστον ρομαντικό. Σε ταξιδεύει σε άλλη εποχή, άσε που σου έρχεται να τρέξεις πίσω του και να πιαστείς από αυτό σαν λαθραίος επιβάτης όπως έχουμε δει σε παλιές ταινίες. Το τρόλεϊ όμως δε σου δίνει τίποτε από αυτά. Μόνο την εικόνα ενός μέσου απαρχαιωμένου και καθόλου χρήσιμου.Από τη μία έχουμε την ανάγκη για στροφή στα μέσα μαζικής μεταφοράς ως πιο οικολογική λύση και από την άλλη έχουμε ένα μέσο που καταναλώνει ρεύμα σαν τρελό, κάνει άσχημη την εικόνα της πόλης με τα τόσα καλώδια που έχουν απλωθεί για να τρέφεται και δεν εξυπηρετεί το κοινό μιας και πηγαίνει πιο αργά και από replay. Εγώ λέω να πάει από κει που ήρθε. Είστε μαζί μου;

5 σχόλια:

  1. Έχεις απόλυτο δίκιο στο ότι είναι τοοοοόσσοοοοο αργό το τρόλει. Και ναι, εκνευριστικό όταν το πετυχαίνεις μπροστά σου. Όσον αφορά όμως τον ανταγωνισμό σας...ίσως θα'πρεπε να τσεκάρεις λιγάκι το κάρμα σου..πότε έκανες τελευταία φορά μια καλή πράξη...και τελοσπάντων στην Αθήνα ζεις κι αυτή είναι η κατάσταση(τα τρόλει δεν έχουν αποσυρθεί ακόμη και ούτε πρόκειται)..αν μπορείς να την αλλάξεις...τέλεια...αν όχι όμως..μη σκας!Υπάρχουν και χειρότερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα.Υπάρχουν και πολύ χειρότερα.Το θέμα είναι να προσαρμοστούμε έτσι ώστε να διευκολύνουμε την καθημερινοτητά μας.Γιατί δεν γίνεται να καταριόμαστε κάθε μέρα την τύχη μας την μαύρη.Έγω πλέον κάθε πρωί είμαι σε νιρβάνα.Με σπρώχνουν γελάω με πατάνε το ίδιο.Έχω μόνιμα και ένα βιβλίο στη τσάντα μου το οποίο με βοηθά να απομονωνομαι από όλους και από όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πρόβλημα με το τρόλεϊ είναι ότι η μεγιστη ταχύτητα είναι αντίστοιχη ελαφρού τροχάδην και η ελαχιστη ταχύτητα είναι η ακινητοποίηση στην κίνηση. Αν μπορούσε να προσπεράσει την κίνηση (αν η λωρίδα του χωριζόταν με κράσπεδο δηλαδή) δε θα ήταν τόσο αχρηστο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν με ενοχλεί το τρόλλεϋ. Τουλάχιστον δεν βγάζει καυσαέριο. Δεν ξέρω κατά πόσο καταναλώνει υπερβολικό ηλεκτρισμό όμως... εδώ με πιάνεις αδιάβαστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Τhomai
    Το κάρμα μου όντως θέλει ένα τσεκ απ γιατί τώρα τελευταία πολλά μου φταίνε και ανησυχώ κάπως..Αλλά το τρόλει από μικρό παιδί που το έβλεπα με φόβιζε..και τώρα που το αντιμετωπίζω καθημερινά φαντάσου πώς νιώθω...

    @ Συννεφάκι
    Πάντα υπάρχουν χειρότερα..Ιδιαίτερα για τους επιβάτες του ηλεκτρικού που εδώ και τόσους μήνες ταλαιπωρούνται με την αναβάθμιση των γραμμών.

    @ Lalu
    Συμφωνώ απόλυτα στο θέμα της διαχωριστικής λωρίδας.Τότε όλα τα τροχοφόρα μέσα μαζικής μεταφοράς θα ήταν χρήσιμα.Αλλά επειδή στην Ελλάδα ζούμε και όλα καταπατούντε, πόσο μάλλον οι λεωφορειόδρομοι (όπου υπάρχουν), το τρόλει και η μηδαμινή ταχύτητά του είναι κατ'εμέ το πιο άβολο και εκνευριστικό μέσο.

    @ Σοφία
    Όντως δε βγάζει καυσαέριο.Δεν είναι όμως ακαλαίσθητα όλα αυτά τα καλώδια που αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια μας?Ας το αντικαταστήσουν με τα λεωφορεία φυσικού αερίου.Ίσα ίσα που είναι και πιο οικολογικά και πιο γρήγορα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή