Το χρονικό μιας επιτυχημένης εξόδου...

Όπως σας είχα πει πριν λίγες μέρες είχα σκοπό να εξερευνήσω την Αθήνα από πολιτιστική πλευρά αυτό το Σεπτέμβρη.Ξεπερνώντας λοιπόν τους σκοπέλους της πρώτης μου απόπειρας και οπλισμένος με το σύνθημα "ο επιμένων νικά", ξεκίνησα το πρωί του Σαββάτου για το κέντρο..Φυσικά χρησιμοποίησα πάλι τα μέσα μαζικής μεταφοράς, οπότε έφυγα από το σπίτι κατά τις 8.30 το πρωί για να αποφύγω τυχόν κακοτοπιές..
Σε μια ωρίτσα περίπου βρισκόμασταν ήδη στον προαύλειο χώρο του μουσείου της Ακρόπολης.









Αν και κατά την ταπεινή μου άποψη η αρχιτεκτονική του κτιρίου δε πολυδένει με την γύρω περιοχή (Πλάκα), ωστόσο είναι αρκετά επιβλητικό και όμορφο.Η ουρά που είχε σχηματιστεί απ'έξω ήταν αρκετά μεγάλη αλλά προς ευχάριστη για εμάς έκπληξη δεν περιμέναμε πάνω από 5 λεπτά για να προμηθευτούμε το εισιτήριό μας. Εντύπωση μας έκαναν τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας μιας και για να περάσεις από την κυρία είσοδο σε ελέγχουνε όπως και στα αεροδρόμια.Και φυσικά δεν επιτρέπεται πουθενά η χρήση φωτογραφικής μηχανής ή κάμερας.Κατά τ'άλλα οι εντυπώσεις μας ήταν άριστες σε όλους τους τομείς.Ωραία τοποθεσία,βολικό εστιατόριο με λογικότατες (το τονίζω) τιμές.Το μόνο που θα μπορούσα να βρω ως μείον είναι η αρκετά μικρή γκάμα αναμνηστικών που μπορεί κάποιος να αγοράσει από το κατάστημα του μουσείου, αλλά πιστεύω πως με το χρόνο θα εμπλουτιστεί κι αυτός ο τομέας.
Αφήσαμε το μουσείο 2 ώρες μετά και κατευθηνθήκαμε στην οδό Ανδριανού στη Πλάκα.





Ωραία βόλτα, ειδικά αν την κάνεις το πρωί που δεν έχει πολύ κίνηση. Επίσης οφείλω να σας επισημάνω (σε όσους δεν έχετε πάει) να επισκεφθείτε την κάβα του Βρεττού στην πλατεία Φιλομουσσών.



Πρόκειται για ένα κατάστημα που ειδικεύεται στην παραγωγή λικέρ και κονιάκ και λειτουργεί και ως μπαράκι.Θα το καταλάβετε από την επιβλητική βιτρίνα του με τα πολύχρωμα φωτισμένα λικέρ του.Δοκιμάστε το τριανταφυλλο και θα με θυμηθείτε.
Στη συνέχεια κατευθηνθήκαμε προς το μετρό στο Μοναστηράκι για να μεταβούμε από κει στο Γκάζι όπου θα βλέπαμε μια έκθεση μοντέρνας τέχνης κάποιων φοιτητών για το πώς βλέπουν την πόλη μας.







Πραγματικά όμορφα έργα, εμπλουτισμένα με βίντεο (από αυτά τα φουτουριστικά που δείχνουν την πόλη σε τρομερά γρήγορους ρυθμούς) και εικόνες από διάφορα σημεία της Αθήνας.Αυτό κατάλαβα από τα εκθέματα είναι πως κανένας σπουδαστής δε βρίσκει την Αθήνα όμορφη.Όλα τα εκθέματα είχαν να κάνουν με χαλασμένους δρόμους, μισογκρεμισμένα κτίρια, μοναχικούς ανθρώπους. Συμφωνώ πως η εικόνα της Αθήνας είναι αυτή.Γιατί όμως να μη προσπαθήσουμε να δείξουμε και την όμορφη πλευρά της?Και αν δεν υπάρχει όμορφη γιατί να μην προσπαθήσουμε να την κάνουμε εμείς όμορφη?Εννοώ πως μια έκθεση τέχνης περνάει μηνύματα.Εμένα αυτό που μου πέρασε ήταν να σηκωθώ και να φύγω αμέσως από δω.Ίσως όμως αν έδειχνε κάτι όμορφο να μου έδινε το έναυσμα να φροντίσω να το διατηρήσω και να προσπαθήσω για το καλύτερο..Anyway...
Η πρώτη πολιτιστική μου περιήγηση στην Αθήνα τελείωσε κάπου στις τέσσερις και μισή το απόγευμα..Μπορεί να κουράστηκα αλλά θεωρώ πως άξιζε το κόπο.Και αν υπάρχουν και άλλοι σαν κι εμένα (που θεωρώ πως υπάρχουν αρκετοί) ας το κάνουν ένα Σάββατο ή μια Κυριακή πρωί.Χωρίς αυτοκίνητο και μηχανάκι..Με τα πόδια τους και μια φωτογραφική μηχανή και την πόλη να τους δείχνει τα μυστικά της.Ίσως κάποια στιγμή την εκτιμήσουμε και την κάνουμε καλύτερη..Για να δούμε...