Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Περπατώντας στο Λονδίνο (μέρος 2ο)

Και να λοιπόν που όντως το ξυπνητήρι χτύπησε στις 6.30 (αν κι εγώ δε το χρειαζόμουνα.Από την αγωνία μου να ξαναβγώ στους δρόμους είχα σηκωθεί στις 5.45, βγήκα στο υποτυπώδες μπαλκονάκι του ξενοδοχείου και απόλαυσα το χάραμα στη βρεττανική πρωτεύουσα, παρατηρώντας τον εφημεριδοπώλη να μοιράζει τις κυριακάτικες φυλλάδες μετά ποδηλάτου).Πήραμε πρωινό στο ξενοδοχείο και κατόπιν,αφού είδαμε πως τα πόδια μας δε θα άντεχαν το χθεσινό περπάτημα,αποφασίσαμε να βγάλουμε ημερήσιες κάρτες του μετρό.Σε 10 λεπτά με τα πόδια βρισκόμασταν στη στάση του underground Marble Arch.
Εδώ θα σταθώ για λίγο για να τονίσω τα εξής:
• Το αγγλικό μετρό είναι το παλιότερο της Ευρώπης και αριθμεί 14 γραμμές και 276 σταθμούς (!!!!!!)



• Είναι αρκετά πιο στενόχωρο από το δικό μας και φυσικά όχι τόσο καλά διατηρημένο (στους τοίχους παρατηρεί κάποιος εμφανή σημάδια μούχλας,ξεκολλημένους σοφάδες κλπ).



• Δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με το δικό μας όσον αφορά την ταχύτητα και την εξυπηρέτηση του κοινού.Το βρήκαμε απόλυτα εξυπηρετικό μιας και δεν περιμέναμε ποτέ σε αποβάθρα πάνω από 2 λεπτά για να περάσει συρμός (μιλάμε για Κυριακή πρωί, την στιγμή που το Αττικό μετρό την ίδια μέρα και ώρα έχει συρμό ανά 10 λεπτά τουλάχιστον) και επιπλέον αν και αλλάζαμε 3 ή 4 γραμμές για να πάμε κάπου, φτάναμε τελικά στο προορισμό μας σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
• Η ημερήσια κάρτα κοστίζει τα Σαββατοκύριακα γύρω στις 5.50 λίρες ενώ τις καθημερινές ανεβαίνει η τιμή στις 7.50 περίπου.
• Τρομερή εντύπωση μας έκαναν τα μηχανήματα ακύρωσης εισιτηρίων.Βάζεις το εισιτήριο από τη μία μεριά και σου βγαίνει από την άλλη.Ανοίγει πορτάκι και μπαίνεις στο κυρίως χώρο.Το ίδιο ισχύει και για την έξοδό σου από το μετρό (καλό μέτρο για αποφυγή των τζαμπατζίδων).Επιπλέον στο πάνω μέρος του μηχανήματος υπάρχει ειδική επιφάνεια για τις λεγόμενες oyster cards που χρησιμοποιούν οι πιο πολλοί Άγγλοι.





• Αν και τεράστιο, δε πρόκειτε ποτέ να χαθείς.Σε κάθε στάση υπάρχει λεπτομερής χάρτης και πραγματικά με την πρώτη διαδρομή που θα κάνεις καταλαβαίνεις ακριβώς ποιά γραμμή να πάρεις για να φτάσεις στο προορισμό σου.
• Σε γενικές γραμμές η σχετικά ακριβή τιμή του εισιτηρίου του αντισταθμίζεται από την πάρα πολύ καλή ποιότητα υπηρεσιών που προσφέρει και αξίζει το κόπο να το προτιμήσει κανείς για τις μεταφορές του.

Πρώτη μας στάση το Tower Hill προκειμένου να επισκεφθούμε την Tower Bridge και το London Tower. Η γέφυρα πραγματικά απίστευτη.Γνωρίσαμε και ένα Ιρλανδό, το Sein αν το γράφω καλά το όνομά του, ο οποίος μας οδήγησε στη γέφυρα γιατί είχαμε ψιλοχαθεί και μας έκανε και μια ψιλοξενάγηση του χώρου.Αρκετά ενδιαφέρουσα πάντως ήταν η ιστορία που μας είπε για τη προσπάθεια αγοράς της Tower Bridge από τεξανό μεγιστάνα του πετρελαίου, ο οποίος έδωσε ένα αστρονομικό ποσό για να την αγοράσει και να τη μεταφέρει στην Αμερική.Δυστυχώς γι’αυτόν μπέρδεψε τα ονόματα και αντί για την Tower Bridge αγόρασε τη London Bridge.



Η βόλτα μας συνεχίστηκε στο London Tower (μόνο απ’έξω όμως εξαιτίας της μεγάλης ουράς) και φάγαμε και μια ωρίτσα και μερικές από τις λίρες μας στο Tower Shop αγοράζοντας διάφορα αναμνηστικά. Μεγάλη εντύπωση μας έκαναν τα Goblets, τα οποία είναι δερματοντυμένες κούπες για κρασί όπως αυτές που χρησιμοποιούσαν το μεσαίωνα. Οπότε όσοι πιστοί των gothic καταστάσεων ας σπεύσουν.
Επόμενη στάση η Tate Modern. Πήραμε πάλι το μετρό, κατεβήκαμε στη στάση Cannon Street (μιας που η στάση του Blackfriars που βόλευε πιο πολύ ήταν κλειστή για λόγους συντήρησης), περάσαμε μπροστά από τον καθεδρικό του Αγ.Παύλου και να’μαστε μπροστά στη Millenium Bridge που οδηγούσε στη Tate. Δίπλα ακριβώς βρισκόταν το Shakespear’s Globe.





H Tate Μodern είναι ένα επιβλητικό κτίριο (πρώην σταθμός ηλεκτρισμού απ’ότι κατάλαβα) που δεσπόζει στη μια πλευρά του Τάμεσση και στεγάζει γλυπτά και πίνακες μοντέρνας τέχνης. Υπάρχει και η Τate Britain που έχει πιο κλασσικά έργα αλλά θα την επισκεφθούμε στο επόμενο ταξίδι μας. Βασικά επειδή δεν είμαι και πολύ της τέχνης δε μπόρεσα να εκτιμήσω τα έργα που είχε μέσα. Εκτίμησα όμως δεόντως το κοτοπουλάκι με λιαστή ντομάτα και λιωμένες πατάτες που τσίμπησα στο εστιατόριο της πινακοθήκης (στο οποίο μάλιστα ο σερβιτόρος καταλαβαίνοντας πως είμαστε Ελληνάρες μας είπε « Παρακαλώ » σε σπαστά ελληνικά). Φεύγοντας από την Tate και αφού ψωνίσαμε διάφορα αναμνηστικά (για μια ακόμα φορά) στο μαγαζάκι που βρισκόταν στο ισόγειο φύγαμε για τη στάση του μετρό Southwark προκειμένου να επιστρέψουμε για λίγο στη βάση μας.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ Νο 1 :
Αν πάτε στη Tate Modern, καλό θα είναι να πάτε ξεκούραστοι και πριν δείτε κάποιο άλλο αξιοθέατο. Αν τα πόδια πονάνε από το περπάτημα δε μπορείς να εκτιμήσεις τη τέχνη.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ Νο 2 :
Οπωσδήποτε φάτε hot dog από την καντίνα που βρίσκεται από έξω ή γενικά από κάποια καντίνα στο Λονδίνο. Το λουκάνικο είναι στη κυριολεξία αφρός και κοστίζει 3 £ (ακριβούτσικο αλλά αξίζει τα λεφτά του).



Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο η ώρα είχε πάει 4 το μεσημέρι.Το πρόγραμμα περιλάμβανε 2ωρη ξεκούραση με τη συνοδεία παγωμένου καφέ από τα Starbucks της γειτονιάς.

Στις 6 το απόγευμα βρισκόμασταν ξανά στο σημείο όπου ξεκίνησε η μέρα μας. Σταθμός μετρό Marble Arch με προορισμό το Covent Garden.
To Covent Garden είναι μια περιοχή ή μάλλον γειτονιά, που το πρωί έχει παζάρι όπου μπορείς να βρεις τα πάντα (από φρούτα μέχρι καπέλλα, μπιχλιμπίδια για το λαιμό και τα χέρια) και το βράδυ γεμίζει με πλανόδιους μουσικούς και ζογκλέρ ενώ πολλοί συρρέουν για να πιουν τη μπύρα τους στις pubs που υπάρχουν στα στενάκια της.





Κάπου εκεί βρίσκεται και ένα Wine bar στο οποίο μπορείς να πιεις το κρασί σου ή ότι άλλο θες με τη συνοδεία κλασσικής μουσικής από πλανόδιους καλλιτένες με βιολιά, βιολοντσέλα και συναφή όργανα.



Για να σβήσουμε τη δίψα μας από την κοτόπιτα που αγοράσαμε από μικρό μαγαζάκι (και που έμεινε το ίδιο ζεματιστή για κανά τέταρτο) μπήκαμε στη πιο ήσυχη pub που συναντήσαμε, την Angel and Crown. Παρατηρήσαμε επίσης πως παντού υπήρχαν Ιρλανδοί, ντυμένοι με τα χρώματα της πατρίδας τους και εντελώς μεθυσμένοι. Παραμονές της St. Patricks Day βλέπετε και το Covent Garden είχε γεμίσει παντού σημαίες με τριφύλια και χυμένες μπύρες στους δρόμους. Όμορφα καταστήματα οι pub με βαριά διακόσμιση και με θαμώνες που στη δική μας πρώτη μπύρα αυτοί έχουν πιεί ήδη τρεις !!!
Λίγο παρακάτω από το Covent Garden βρισκόταν η Leicester Square (όμορφη πλατεία που όμως μαζεύει κυρίως πιτσιρικαρία) και λίγο πιο πάνω βρισκόταν η περίφημη Chinatown.Δεν είχα βρεθεί ποτέ ξανά σε κάτι αντίστοιχο στη ζωή μου. Το τι πάπια ψητή βρισκόταν κρεμασμένη στις βιτρίνες των καταστημάτων δε περιγράφεται.





Συνεχίσαμε τη περιήγησή μας και βρεθήκαμε στη περίφημη Trafalgar Square, μια απίστευτη πλατεία με τη National Gallery να δεσπόζει αλλά δυστυχώς δε τη χαρήκαμε για 2 κυρίως λόγους. Πρώτον και κυριότερων λόγω των έργων που γινόταν για την ανάπλαση της πλατείας και δεύτερων λόγω της χυμένης μπύρας από τα μπουκάλια των μεθυσμένων Ιρλανδών που απλωνόταν στο μεγαλύτερο μέρος της πλατείας. Μιας και η ώρα είχε περάσει αρκετά αποφασίσαμε να πάρουμε το μετρό και να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας. Γεμάτοι εμπειρίες και όμορφες εικόνες μπαίνουμε στο σταθμό του Tottenham και δώσαμε έτσι τέλος στη πιο γεμάτη μέρα της ζωής μας. Η επόμενη μέρα ήταν και η μέρα που θα αναχωρούσαμε από το Λονδίνο, οπότε έπρεπε να σηκωθούμε πάλι νωρίς…

p.s.
κάποιες από τις φωτογραφίες είναι δανεισμένες από το διαδίκτυο.

3 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία ανάρτηση! Αν είσασταν εδώ τις μέρες που ήταν η γιορτή των Ιρλανδών, θα πρέπει να πετύχατε και ωραίο καιρό :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φοβερός καιρός και φοβερές εμπειρίες. Και χαίρομαι που βρήκες την ανάρτηση όμορφη.Θα ακολουθήσει και η τρίτη μέρα μετά γενικών συμπερασμάτων, οπότε περιμένω να κάνουμε διάλογο όπως στη προηγούμενη ανάρτηση. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι, ναι, γράψε κι άλλα γιατί στη συγκεκριμένη ανάρτηση δεν έχω πολλά πράγματα να προσθέσω (εκτός από το κλασικό για το οποίο έχω διαφωνήσει άπειρες φορές, δηλαδή ότι ο υπόγειος του Λονδίνου δεν είναι *τόσο* βολικός, απλά για τον τουρίστα που τον χρησιμοποιεί εκτός ωρών αιχμής και δεν βιάζεται όλα δουλεύουν ρολόι - και στην Αθήνα το ίδιο είναι όταν κάνεις τουρισμό ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή