Και να λοιπόν που στην ηλικία των 30 αποφάσισα κι εγώ να ασκήσω την ιδιότητά μου ως ασφαλισμένος του ΙΚΑ και να πάρω αυτό το δελτίο κοινωνικού τουρισμού που σου επιτρέπει να πας μια βδομάδα διακοπές με πολυ χαμηλό κόστος.Πήγα λοιπόν πριν κάτι μήνες και απογράφηκα στο υποκατάστημα εργατικής εστίας του Περιστερίου και σήμερα 8 Μαϊου ήταν η μέρα που θα έπαιρνα το μαγικό αυτό χαρτί.
8.20 το πρωί η αφεντιά μου με τη συνοδεία ενός παγωμένου καφέ, φτάνει στο ανωτέρω υποκατάστημα.Απ'έξω μια ορδή οργισμένοι ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι πλακωνόντουσαν στη κυριολεξία για το ποιος θα δώσει το βιβλιάριο υγείας του στην αρμόδια υπάλληλο, η οποία αναμαλιασμένη και εμφανώς ταλαιπωρημένη προσπαθούσε να βάλει μια τάξη.Φευ!!! Ούτε τα ΜΑΤ δε μπορούν να κάνουν καλά το οργισμένο από την αδικία πλήθος. Και λέω αδικία γιατί σήμερα εξυπηρετούνταν τα γράμματα Υ,Φ,Χ,Ψ και τελευταίο το Ω.Έλα μου όμως που πάρα πολλοί από τα γράμματα Α,Κ και Π επειδή δεν είχαν προλάβει τις δικές τους προθεσμίες είχαν έρθει την αποφράδα τούτη μέρα να εξυπηρετηθούν.Καταλαβαίνεται τι έγινε λοιπόν.
Πίνω μια τζούρα καφεδάκι, ανάβω το τσιγαράκι μου και λέω να περιμένω να δω τι θα γίνει. Δίνω σε ένα Π το βιβλιάριό μου για να το βάλει στη στίβα μαζί με τα υπόλοιπα και χαλαρώνω περιμένοντας να φωνάξουν το όνομά μου.Ξάφνου διακρίνεται στο βάθος του δρόμου ξανθιά κυρία (η οποία έχει αρχίσει να φορτώνει πριν ακόμα φτάσει στον όχλο) και με το που φτάνει αρχίζει τα υβρεολόγια."που μας είχατε πει έτσι,που μας είχατε πει αλλιώς,που έχω το φαγητό στη φωτιά και τα παιδιά άρρωστα" κλπ κλπ κλπ.Κάποια Φ και Χ και κανά δυο Κ (επώνυμα δεν αναφέρω, αλλά τους έμαθα όλους περίπου το σχεδόν 2ωρο που περίμενα εκεί)πήγαν να την ηρεμήσουν αλλά μάταια.Αφού λοιπόν βριστήκαν όλοι μεταξύ τους και μετά έγιναν μια γροθιά ενάντια στο κατεστημένο του κράτους (γιατί ο Έλληνας αν γίνει μια γροθιά μπορεί να πετύχει τα πάντα βεβαίως βεβαίως), έφτασε και η δικιά μου ώρα να διαβώ το κατώφλι της εργατικής εστίας.Σε 5 λεπτά είχα τελειώσει και πήρα το δελτιάκι μου (που δε ξέρω αν θα το χρησιμοποιήσω κιόλας).
Φεύγοντας αναρωτήθηκα πόσο πιο έυκολα θα ήταν τα πράγματα για όλο αυτό τον όχλο αν αντί για το πρωτόγονο αυτό σύστημα (του να αφήνουμε δηλαδή τα βιβλιάρια στο περβάζι του κτιρίου, να πέρνει κάποια από αυτά η υπάλληλος και να φωνάζει καμιά δεκαριά άτομα) υπήρχε το πολύ απλό μηχάνημα με το νουμεράκι.Επίσης αναρωτήθηκα τι θα συμβεί αν μερικά από αυτά τα Α,Κ,Π,Φ,Χ,Ψ βρεθούν αντιμέτωποι μεταξύ τους στο να κλείσουν δωμάτια για τα ξενοδοχεία που είναι συμβεβλημένα με το κοινωνικό τουρισμό.Άμοιροι ξενοδόχοι τι σας περιμένει.
Βουτηγμένος στις σκέψεις μου είχα ήδη φτάσει στο αυτοκίνητο και είχα να διανύσω μια άκρως απογοητευτική και κουραστική διαδρομή επί της εθνικής οδού για να φτάσω στο γραφείο.Πάντως αν αυτός είναι ο κοινωνικός τουρισμός, προτιμώ να μείνω για πάντα αντικοινωνικός!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου