Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Περπατώντας στο Λονδίνο

Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας την 14η Μαρτίου στις 07.40 ώρα Ελλάδος μέσω AEGEAN AIRLINES με προορισμό το STANSTED AIRPORT του Λονδίνου. Το ταξίδι ήταν πραγμάτικά υπέροχο αφού είχαμε αρκετά καλή ορατότητα ( είδαμε Ιταλία, Γαλλία, τις φοβερές Άλπεις) και με την AEGEAN να προσφέρει πραγματικά όλες τις ανέσεις. Αφιχθήκαμε τελικά στην Αγγλική πρωτεύουσα στις 09.55 τοπική ώρα. Το πόσο οργανωμένοι είναι οι άνθρωποι εκεί φάνηκε με το που πατήσαμε το πόδι μας στο αεροδρόμιο. Με τη κάθοδό μας από το αεροσκάφος μας παραλαμβάνει δυβάγονο τρενάκι το οποίο και μας μετέφερε στην κυρίως αίθουσα του αεροδρομίου.





Για τον έλεγχο του διαβατηρίου δεν υπήρχε υπάλληλος παρά μόνο μια σειρά μηχανημάτων εφοδιασμένα με σύστημα αναγνώρισης εγκυρότητας διαβατηρίου συνοδευόμενο με φωτογραφική μηχανή που ταυτοποιούσε τη φωτογραφία του διαβατηρίου με το άτομο που εκέινη τη στιγμή χρησιμοποιούσε το μηχάνημα. Αφού παραλάβαμε τις αποσκευές μας (και μετά την απαραίτητη στάση για τσιγάρο) βγάλαμε εισιτήρια με το National Express λεωφορείο με προορισμό το Marble Arch όπου και βρισκόταν το ξενοδοχείο μας.

Το πρώτο σοκ το παθαίνεις με το που βγαίνεις στον αγγλικό εθνικό δρόμο. Όλα πάνε ανάποδα. Προσπέρασμα από τα δεξιά, η λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας είναι δεξιά κλπ. Όλα αυτά βέβαια τα γνωρίζαμε από πριν, αλλά είναι αλλιώς να το ακούς και αλλιώς να το βλέπεις μπροστά σου.Τα προάστια είναι πραγματικά υπέροχα. Ομοιόμορφα σπίτια παντού, πολύ πράσινο που σε συνδυασμό με το τούβλινο περίβλημα των σπιτιών δημιουργούν μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Καθώς περνάμε με το λεωφορείο από τη συνοικία Hamsted παρατηρούμε τους Εβραίους που μένουν εκεί να βολτάρουν φορώντας ρούχα που προσωπικά είχα δει μόνο σε ταινίες. Όλοι ντυμένοι παραδοσιακά, με τα καπέλα τους, τα εβραϊκά σκουφάκια, πραγματικά μείναμε άφωνοι. Μετά από μία ώρα και είκοσι λεπτά περίπου φτάσαμε στην τελευταία στάση του λεωφορείου στην Oxford Street. Σε 10 λεπτά περίπου μιλούσαμε με τη receptionist του Griffin House Hotel.



Review μας για το ξενοδοχείο έχουμε καταχωρήσει στα site: www.easytobook.com και www.tripadvisor.com . Το μόνο που θα αναφέρω εδώ είναι πως το ξενοδοχείο ήταν ένα πολύ καλό budget hotel με πάρα πολύ βολική τοποθεσία, ζεστό και με πολύ φιλικό και εξυπηρετικό προσωπικό. Ίσα λοιπόν που είδαμε το δωμάτιο και αμέσως πήραμε τους δρόμους. Για τη πρώτη μας μέρα στο Λονδίνο το πρόγραμμα έλεγε…ΠΟΔΑΡΟΔΡΟΜΟ !!!
Ξεκινήσαμε από τη Connaught Square μιας που ήταν δίπλα μας. Εκεί ακριβώς ήταν και το σπίτι του τέως πρωθυπουργού Tony Blair, οπότε όπως καταλαβαίνετε υπήρχε καθημερινά και σε 24ωρη βάση αστυνομία που περιφρουρούσε το χώρο.



Κάτω από τη πλατεία και γενικά τη γειτονιά αυτή βρισκόταν το Hyde Park και φυσικά η Oxford Street η οποία είναι ο πιο εμπορικός δρόμος του Λονδίνου, κάτι αντίστοιχο με τη δικιά μας Ερμού. Κόσμος πολύς, όλων των εθνικοτήτων, μαγαζιά ασφυκτικά γεμάτα. Το κατάστημα που μας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το Primark.



Μιλάμε για ένα κατάστημα στο οποίο βρίσκεις πραγματικά ότι θέλεις σε απίστευτες τιμές. Γεμίσαμε 3 τσάντες ρούχα και πληρώσαμε το εξωφρενικό ποσό των 69 λιρών!!!!!!! Παρατηρήσαμε πως στους διαδρόμους του καταστήματος υπήρχαν ξαπλωμένοι άνθρωποι, προφανώς κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι από τις πολλές ώρες ορθοστασίας και υπερκατανάλωσης. Ενδεικτικά αναφέρω κάποιες τιμές :
· Γραβάτα και μανικετόκουμπα 1,5 λίρες
· Πουκάμισο με γραβάτα 3,5 λίρες
· Τζιν παντελόνι 5,0 λίρες
· Τσάντα γυναικεία 3,0 λίρες
Επίσης να επισημάνω πως η γυναικεία τσάντα που προανέφερα σύμφωνα με δημοσίευμα του βημαγκαζίνο στη στήλη μ’αρέσει δε μάρέσει πωλείται σε κατάστημα της Αθήνας 50 ευρώ!!!! Τι λέτε γιάυτό;
Εκεί ήταν που πάθαμε και το πρώτο πολιτισμικό σοκ. Όλοι οι εργαζόμενοι ήταν οικονομικοί μετανάστες. Ευγενικοί, καλοντυμένοι και προπάντως καθαροί. Δεν υπάρχει πουθενά μετανάστης στα φανάρια να καθαρίζει τζάμια, να πουλάει χαρτομάντηλα, ναρκομανής να παρακαλάει για τη δόση του. Αυτό που παρατηρεί κάποιος είναι πως εκεί οι οικονομικοί μετανάστες ζουν και εργάζονονται ως κανονικοί Άγγλοι, φορολογούνται και δε χρειάζεται να καταφεύγουν σε λύσεις τύπου καθαριστής παρμπρίζ αυτοκινήτων σε διαταυρώσεις. Δε γνωρίζω βέβαια τις συνθήκες της ζωής τους εκεί, αλλά με βεβαιότητα τονίζω πως δεν έχει καμία σχέση το πώς τους βλέπουν στην Αγγλία με το πώς τους αντιμετωπίζουμε στη χώρα μας. Είναι πραγματικά τραγικό να σκεφτεί κανείς πώς αλλάζει η ποιότητα ζωής ενός ανθρώπου από τη μία χώρα στην άλλη.
Συνεχίζουμε το περπάτημα στους δρόμους του Λονδίνου. Μπερδευτήκαμε λίγο με τις επισημάνσεις LOOK LEFT και LOOK RIGHT στις διαβάσεις των δρόμων αλλά μετά από ολιγόλεπτο περπάτημα το συνηθίσαμε. Μας έκανε εντύπωση η οδηγική συμπεριφορά των Άγγλων μιας που σταματούσαν στις διαβάσεις για να περάσουν οι πεζοί άσχετα αν το φανάρι για αυτούς ήταν κόκκινο καθώς επίσης και το γεγονός ότι πιέζοντας στο φανάρι το κουμπί για τους πεζούς σε λίγα δευτερόλεπτα είχε ανάψει πράσινο (σε αντίθεση με τα αντίστοιχα δικά μας). Δεν υπάρχει κάδος σκουπιδιών σε ακτίνα αρκετών δεκάδων μέτρων. Κι όμως οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι. Όσο για βαμμένο με σπρέι τοίχο ούτε κατά διάννοια. Γιατί συμβαίνει αυτό άραγε; Μιλάμε δεν υπάρχει σκουπίδι για δείγμα παρά μόνον κάτι γόπες τσιγάρων. Κι αυτό γιατί το κάπνισμα απαγορεύεται αυστηρά σε κάθε κλειστό χώρο. Είμαι καπνιστής κι όμως σεβάστηκα το νόμο αυτό σε κάθε περίπτωση. Μιλώντας με ντόπιους μας είπαν πως με το που επιβλήθηκε αυτό το μέτρο το δεχτήκανε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εδώ βέβαια ήδη έχουν αρχίσει να προσπαθούν να βρουν κάποιο παραθυράκι στο νόμο. Αθάνατη ελληνική ψυχή!! Το ξαναλέω πως είμαι καπνιστής κι όμως έμπαινα σε χώρους που δεν υπήρχε καπνός και η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή και από τότε δε καπνίζω στο γραφέιο που εργάζομαι. Δε θα ήταν καλύτερα για όλους να δεχτούμε το μέτρο αυτό παρά να προσπαθούμε να κάνουμε οτιδήποτε για να το αποφύγουμε; Φανταστείτε λίγο πώς θα ήταν...
Μετά τη βόλτα μας στην Oxford Street και τις ποικίλες σκέψεις που μας κατέκλυσαν, συνεχίσαμε το περίπατό μας καταλήγωντας στο κατάστημα Fortnum and Mason για αγορά τσαγιού και συναφών γλυκισμάτων το οποίο λειτουργεί από το 1707 !!!! Πολύ οργανωμένο με πολλά είδη τσαγιού Earl Grey και με άλλα είδη διατροφής και είδη για το σπίτι. Εδώ βέβαια οι τιμές είναι κάπως τσουχτερές αλλά αξίζει το κόπο να το επισκεφθείτε.







Φτάνουμε κατόπιν στο Piccadilly Circus. Είδαμε τη περίφημη πλατεία, ρωτήσαμε για θέατρα (το μόνο στο οποίο βρήκαμε εισιτήριο ήταν το Lion King για την επόμενη μέρα στις 3 το μεσημέρι αλλά το αποφύγαμε μετά από παρότρυνση και του πωλητή με την αιτιολογία ότι μέσα στο θέατρο θα βρισκόντουσαν μόνο μικρά παιδιά).



Φεύγουμε από το Piccadilly και κατευθυνόμαστε προς το St. James Park. Απίθανη διαδρομή...Το πράσινο κυριαρχεί παντού. Μεγάλα πεζοδρόμια, ποδηλατόδρομοι και το St. James Palace σε πρωτο πλάνο ενώ το πάρκο απλωνόταν στην απέναντι πλευρά. Πολύς κόσμος έκανε τζόκιν, ποδήλατο ή απλούς περιπάτους ενώ παρατηρούσαμε παρέες ατόμων ξαπλωμένες στο πάρκο. Αναρωτηθήκαμε : γιατί να μην υπάρχουν τέτοια πάρκα και στις μεγάλες ελληνικές πόλεις; Γιατί να έχουμε μόνο καφετέριες και να μη μας παρέχεται η δυνατότητα να χαλαρώσουμε σε ένα τέτοιο πάρκο μέσα στη πόλη παρά να χρειάζεται να διανύσουμε χιλιόμετρα ολόκληρα για να βγούμε στην εξοχή; Μετά τη μελαγχολία της στιγμής βρεθήκαμε έξω από τους βασιλικούς σταύλους. Παρακολουθήσαμε την αλλαγή της φρουράς και κατευθυνθήκαμε στο Buckingham Palace.



Προσωπικά, αν και θαυμάσιο κτίριο και σε πολύ ωραίο σημείο, δε με εντυπωσίασε ιδιαίτερα μιας και θεωρώ ότι υπάρχουν πολύ καλύτερα μέρη να δεις στο Λονδίνο. Ευχάριστη έκπληξη η παρουσία έφιππης αστυνομίας με τα άλογα να γίνονται αντικείμενο λατρείας από τους τουρίστες. Μιας και η ώρα είχε περάσει (περπατούσαμε από τις 12.30 το πρωί μέχρι τις 8 το απόγευμα) είπαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας να ηρεμήσουμε καμιά ώρα. Περπατήσαμε λοιπόν από το βασιλικό παλάτι, πήραμε την Park Lane και φτάσαμε στο Marble Arch όπου και μέναμε..Όπως θα καταλαβαίνετε η κούραση της μέρας μας είχε καταβάλει και κοιμηθήκαμε γύρω στις 9.30..Το ξυπνητήρι θα χτυπούσε στις 6.30 το επόμενο πρωί.

Τέλος πρώτης μέρας....

21 σχόλια:

  1. Αν φέρεις το Λονδίνο στην Αθηνα, μπορεί και να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα οποτε και θα σε κάνει εικόνισμα η μάνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε ή φίλη Lalu, τα γράφω όλα αυτά μπας και καταφέρω να αφυπνίσω μερικούς στην Αθήνα για να κάνουμε τη πόλη μας καλύτερη.Αλλά μεταξύ μας δε το πολυβλέπω.Είναι η ιδιοσυγκρασία μας τέτοια και ο ωχαδερφισμός μας φτάνει σε τέτοιο σημείο που οποιαδήποτε πρωτοβουλία θα πέσει στο κενό.Οπότε μάλλον δε θα έχω τη τιμή να γίνω εικόνισμα.Αντιθέτως με βλέπω να ακολουθώ τα χνάρια σου και να ανεβαίνω κατά Αγγλία μεριά.Πάντως είσαι τυχερός/ή που μένεις εκεί.Τη λάτρεψα τη πόλη.Σ'ευχαριστώ που μπήκες στο κόπο να μου γράψεις. See ya

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όταν είναι να ξανάρθεις, σφύρα για να σου στείλω τις συμβουλές του ντόπιου - μιας και έχω πια κλείσει 9 χρονια στο Λονδίνο και 12 στη γηραιά αλβιόνα.
    Το Λονδίνο είναι μαγεία. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να θέλεις να φας, να δεις, να ακούσεις, να ζήσεις και να μην μπορείς να το βρείς εδώ.
    ’Aντε, ετοίμασε βαλίτσες! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άσε αδερφέ, γιατί έρχεται το αφεντικό μου αύριο και θα κάτσει καμιά βδομάδα και έχω σκυλιάσει από τη ζήλια μου που δεν έχω φράγκα να σκάσω μύτη εκεί.
    Όντως είναι μαγευτική πόλη.Και θεωρώ τυχερούς αυτούς που τη ζούνε κάθε μέρα.Ξέρεις καμιά φορά η ζωή είναι αποτέλεσμα επιλογών που κάνεις.Αναρωτιέμαι αν είχα έρθει για μεταπτυχιακό εκεί πώς θα ήταν η ζωή μου τώρα? Το πιο πιθανό να ήμουν σαν εσένα αντί να σαπίζω εδώ. Αυτό που λέω σε όλους είναι πως ακόμα και η καθημερινή ρουτίνα εκεί έχει τη γοητεία της.Εγώ μπήκα στο μετρό και παλαβώθηκα.Αν και πιο παλιό από της Αθήνας είναι σαφώς 1000 φορές πιο εξυπηρετικό και γρήγορο.Και το βρήκα και πιο όμορφο.Φίλε μου αν αρχίσω να μιλάω για το Λονδίνο δε μπορώ να σταματήσω...Πάντως μέσα στο 2009 θα ξαναέρθω σίγουρα.Και εύχομαι να κάνουμε τη συζήτηση αυτή από κοντά..Keep in touch brother

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ ωραία η ανάρτηση για το Λονδίνο! Έχω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις όμως (και ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων αν το σχόλιο βγει πολύ μεγάλο).

    Το Primark φημίζεται για τις πιστές αντιγραφές των τάσεων της μόδας, δηλαδή μπορείς να βρεις ρούχα στο πιο μοδάτο στυλ με πολύ μικρό κόστος, αλλά είναι αντιγραφές. Η τσάντα που πήρατε σίγουρα δεν είναι η ίδια με αυτή που πωλείται στα μαγαζιά της Αθήνας, αλλά ένα πολύ καλό αντίγραφό της.

    Στο Λονδίνο δεν βλέπεις εξαθλιωμένους οικονομικούς μετανάστες γιατί το κράτους τους στέλνει σε άλλες περιοχές, πιο οικονομικές. Αν πας σε πόλεις του βορρά γίνεται ο κακός χαμός από ανθρώπους όλων των φυλών που τα βγάζουν πέρα με κρατικές παροχές. Αυτοί που είδατε στο Λονδίνο είναι κυρίως μετανάστες από τις πρώην αποικίες που εγκαταστάθηκαν στη Βρετανία μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Στο Λονδίνο υπάρχουν και καινούριοι μετανάστες, νόμιμοι, που εργάζονται σε διάφορες δευτεροκλασάτες δουλειές, π.χ. καθαριστές, χτίστες, ελαιοχρωματιστές κ.λπ. αλλά ζουν 10 άτομα σε ένα διαμέρισμα για να τα βγάλουν πέρα.

    Στα φανάρια δεν έχει ανθρώπους να καθαρίζουν τζάμια πρώτον γιατί βρέχει συνέχεια και δεύτερον γιατί κανείς δεν θα τους πλήρωνε. Οι Βρετανοί πιστεύουν στην οργανωμένη φιλανθρωπία (τύπου Unicef, Χαμόγελο του Παιδιού) αλλά δεν δίνουν εύκολα στους ζητιάνους. Παρόλα αυτά υπάρχουν άστεγοι, μεθύστακες κ.λπ. που ζητιανεύουν, αλλά αυτοί βρίσκονται σε συγκεκριμένες περιοχές κοντά σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, στο Strand (ανατολικά της Trafalgar Square) και στις γειτονιές του Λονδίνου κοντά σε εμπορικά κέντρα και σούπερ μάρκετ. Στο κέντρο δεν κατεβαίνουν γιατί και δεν συμφέρει οικονομικά (ακριβά τα εισιτήρια βλέπεις) και γιατί τους διώχνει η αστυνομία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όσο για τα πάρκα, στο Λονδίνο υπάρχουν πολλά λόγω του ότι ήταν παλιά τσιφλίκια των βασιλιάδων που τα χρησιμοποιούσαν για κυνήγι ελαφιών και για να κάνουν βόλτες χωρίς να χρειάζεται να συναναστραφούν τους υπηκόκους τους. Όπως και στην Αθήνα ο Εθνικός Κήπος είναι ο πρώην Βασιλικός Κήπος, μόνο που στη Βρετανία είναι ακόμα νυν (τα πάρκα δεν ανήκουν στο δήμο του Λονδίνου αλλά σε ειδική κρατική υπηρεσία που λέγεται The Royal Parks και τα διαχειρίζεται κατ' αποκλειστικότητα).

    Να προσθέσω εδώ ότι και στην Αθήνα υπάρχουν πάρκα (η περιοχή γύρω από την Ακρόπολη και το Θησείο είναι τίγκα στο πράσινο) αλλά όχι με γρασιδάκι και λουλούδια, καθότι δεν υπάρχει νερό, ενώ στο Λονδίνο μας ποτίζει συχνά-πυκνά ο Πανάγαθος. Σε όποιον Έλληνα το έχω πει μου λέει ότι το βράδυ μαζεύονται όλα τα κακοκποιά στοιχεία και έτσι δεν μπορούν να πάνε στο πάρκο - το ίδιο όμως ισχύει και στο Λονδίνο, και μάλιστα πολλά πάρκα κλειδώνονται με τη δύση του ήλιου. Επιπλέον οι Άγγλοι πάνε στα πάρκα γιατί δεν έχουν πλατείες, ούτε καφετέρειες, ούτε παραλίες (αυτό κι αν είναι πόνος), και όσοι μένουν σε διαμερίσματα δεν έχουν ούτε μπαλκόνια.

    Στην Αθήνα δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει πρόσβαση τουλάχιστον σε μπαλκόνι - εγώ για να κάτσω έξω πρέπει να πάω σε πάρκο, άλλη εναλλακτική δεν έχω. Και βέβαια παραπονιέμαι που δεν μπορώ να πάω σαν άνθρωπος σε μια καφετέρια να πιω έναν καφέ, γιατί δεν λέω, ωραία η ξάπλα στο γρασίδι, αλλά μια, δύο, τρεις, χάνει τη γοητεία της, αλλιώς και στο σπίτι δεν θα είχαμε κρεβάτια και καρέκλες, αλλά θα τρώγαμε και θα κοιμόμασταν κατάχαμα.

    Θα έλεγα ότι ο μέσος Λονδρέζος πάει σε πάρκο 5-10 φορές το χρόνο (και τον υπόλοιπο καιρό είναι κλεισμένος σε μια παμπ), ενώ ο μέσος Αθηναίος πάει βόλτα σε πλατεία ή παραλία πολύ πιο συχνά. Άρα δεν ξέρω ποιος έχει πιο πολύ ανάγκη τα πάρκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Σοφία
    Πολύ σωστά τα σχόλιά σου και σ'ευχαριστώ που μου τα επισήμανες γιατί είχα χτίσει ένα μύθο και είναι καλό πού και πού να προσγειώνεσαι στη πραγματικότητα.Ωστόσο η άποψη μου για το Λονδίνο σε σχέση με την Αθήνα εξακολουθεί να μην αλλάζει.
    Σίγουρα κάθε πόλη έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα έναντι της άλλης.Πηγαίνοντας όμως και στις δύο ποιά είναι η πρώτη εντύπωση που εκλαμβάνεις?Για μένα το Λονδίνο είχε την εικόνα της πλήρους οργάνωσης ενώ η Αθήνα αυτή του πλήρους χάους.Και φυσικά προτιμώ την πρώτη.Σίγουρα το Primark έχει απομιμήσεις,δε το αμφισβητήσα αυτό.Εξακολουθεί να είναι ένα κατάστημα όμως που δεν υπάρχει στη χώρα μας και μου έκανε τρομερή εντύπωση.Υπάρχουν βέβαια και στην Αθήνα low budget καταστήματα (bershka,Pull and bear) αλλά δεν είναι το ίδιο.Όσον αφορά την τσάντα,το έλεγε δημοσιογράφος στο ΒΗΜΑ, οπότε δε μπορώ να έχω πλήρη άποψη.
    Για τους μετανάστες και τους ζητιάνους δέχομαι απολύτως αυτά που επισημαίνεις.Άλλωστε δε μπορούσε μία πόλη 12 εκατομμυρίων να μην έχει και τέτοια κοινωνικά στρώματα.Απλά μου έκανε εντύπωση που δεν τους είδα πουθενά.
    Και φτάνουμε στα πάρκα...Για μένα η Αθήνα πάσχει στο τομέα αυτό.Μη ξεχνάς πως ο Εθνικός μας κήπος, αν και πολύ όμορφος, δεν είναι καθόλου μα καθόλου συντηρημένος.Όσες φορές έχω πάει βλέπω αρκετά σκουπίδια στους χώρους του και γενικά εικόνες ερήμωσης και παραμέλησης.Πιστεύω πως θα μπορούσαν να γίνουν πολλά στην Αθήνα για να τονώσουμε το πράσινο.Αντ'αυτού όμως γκρεμίζουμε αρκετά από τα υπάρχοντα για να φτιάξουμε πάρκινγκ (βλέπε Κυψέλη πριν κανά 2μηνο).
    Σε ευχαριστώ και πάλι για τις επισημάνσεις σου και στη βοήθειά σου να παρουσιάσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του Λονδίνου.Άλλωστε και στα δικά σου κείμενα παρουσιάζεις πολύ όμορφα πράγματα και σκηνικά που δεν είχα δει και που πολύ θα ήθελα να δω στο επόμενο ταξίδι μου εκεί.Περιμένω σχόλιά σου και στις επόμενες αναρτήσεις που θα κάνω πάνω στο θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κοίτα, ο τουρίστας πάντα βλέπει μια εικόνα λίγο διαφορετική από την πραγματική, είτε είναι στην Αθήνα, είτε στο Λονδίνο. Σίγουρα υπάρχουν απλά πράγματα που στο Λονδίνο θεωρούνται δεδομένα και που αν εφαρμόζονταν στην Αθήνα, θα έκαναν τη ζωή των Αθηναίων πολύ καλύτερη. Π.χ. λιγότερα κορναρίσματα, καλύτερη αστυνόμευση στο κέντρο της πόλης, περισσότερος σεβασμός στον πεζό κ.λπ. Σε γενικές γραμμές πάντως, έχοντας ζήσει και στις δύο πόλεις, θα έλεγα ότι η ποιότητα ζωής είναι σχεδόν ίση, γιατί η κάθε πόλη έχει τις δικές της χάρες. Βεβαίως είναι ωραία τα πάρκα του Λονδίνου, αλλά είναι ωραίο και να μπορείς να πας στη θάλασσα μέσα σε 45 λεπτά από το κέντρο, και μάλιστα με ελάχιστο κόστος. Είναι ωραίο να έχεις σύστημα μετρό που πάει σχεδόν παντού, αλλά επίσης είναι ωραίο να μπορείς να πάρεις ταξί χωρίς να χρειάζεται να πουληθείς. Είναι ωραίο να μένεις σε τούβλινο σπιτάκι, αλλά πρέπει να αντέχεις και τη μούχλα. Και την έλλειψη μπαλκονιού. Και φυσικά το μεγάλο αβαντάζ της Αθήνας είναι ότι μπορείς να βγεις έξω ως αργά, χωρίς να ανησυχείς για τη σωματική σου ακεραιότητα ή για το πώς θα γυρίσεις σπίτι.

    Μου έχει τύχει να με καλέσουν για φαγητό φίλοι που μένουν στην άλλη άκρη του Λονδίνου - έχω φύγει από το σπίτι στις 5 το απόγευμα, έχω φτάσει σπίτι τους στις 7, και στις 10 έχω αναχωρίσει για να προλάβω να γυρίσω πίσω πριν σταματήσουν τα τρένα. Την τελευταία φορά που βγήκα στο κέντρο ως αργά, φύγαμε από το κλαμπ στις 2 το πρωί, και περιμέναμε 45 λεπτά μέχρι να βρούμε ταξί για να πάμε σπίτι. Τελικά δεν βρήκαμε και πήραμε λεωφορείο, το οποίο ήταν τίγκα, και μας άφησε κανένα 15λεπτο μακριά από το σπίτι γιατί δεν έκανε όλη τη διαδρομή. Το ότι στην Αθήνα μπορώ να βγω σε οποιοδήποτε κεντρικό δρόμο στις 2, 3, 4 τα ξημερώματα, να κουνήσω το χέρι μου και να σταματήσουν 10 ταξί, είναι μια ευκολία.

    Δεν θέλω να παραστήσω ότι δεν είναι ωραίο να μένεις στο Λονδίνο, απλά αυτό που θέλω να πω είναι πως είναι ωραίο μόνο όταν προσαρμόζεσαι στα δεδομένα του. Π.χ. δεν βγαίνεις έξω ως αργά, βγαίνεις συγκεκριμένες ώρες για φαγητό, πας παντού με ΜΜΜ και όχι με ιδιωτικό αυτοκίνητο ή ταξί, ξεχνάς τι σημαίνει καφετέρια, ξεχνάς τι σημαίνει παραλία, και το βασικότερο, υπομένεις ατέλειωτα καλοκαίρια με τον υδράργυρο κολλημένο στους 15 βαθμούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δε διαφωνώ καθόλου με όσα λες..Ίσα ίσα..Σίγουρα όταν είσαι τουρίστας τα βλέπεις αλλιώς τα πράγματα.Σίγουρα όταν μένεις σε μία πόλη βλέπεις και τα καλά και τα κακά της.Απλά λέω πως σκεπτόμενος τα καλά που έχει το Λονδίνο θα θυσίαζα τον ήλιο της Αθήνας και το τρελλό της ξενύχτι για να ζήσω εκεί.Πάντως όπως και στο θέμα του δημοσίου που αναλύουμε στο δικό σου μπλογκ έτσι κι εδώ σηκώνει πολύ κουβέντα.Η ουσία πάντως βρίσκεται στο πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου.Κι εγώ τη φαντάζομαι σε μια πόλη πολύ πιο οργανωμένη και καλοσυντηρημένη από αυτή που ζω τώρα.Το αν θα καταφέρω να εκπληρώσω την επιθυμία μου αυτή είναι άλλο καπέλλο.
    Δε ξέρω πως είναι η δική σου ζωή στο Λονδίνο αλλά από αυτά που βλέπω στο μπλογκ σου πρέπει να απολαμβάνεις κάθε στιγμή σου εκεί.Και αυτό είναι που μετράει.Όπου και να βρίσκεσαι.Απλά πρέπει να στο επιτρέπει και ο χώρος όπου ζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν περνάω καθόλου άσχημα στο Λονδίνο, αλλά και στην Αθήνα όταν έμενα δεν είχα παράπονο. Γενικά προσαρμόζομαι εύκολα, άσε που έχω και το σύνδρομο της Πολυάννας (βλέπω πάντα την θετική πλευρά των πραγμάτων) χαχα!

    Τώρα που έχω συνηθίσει στο Λονδίνο, η αλήθεια είναι ότι στην Αθήνα με ενοχλούν κάποια πράγματα που πριν δεν με ενοχλούσαν (π.χ. τα κορναρίσματα). Η έλλειψη πράσινου δεν με ενοχλεί γιατί πάω θάλασσα και ανοίγει η ψυχή μου. Άσε που αγαλιάζω με το που κάθομαι στο μπαλκόνι μου να πιω το καφεδάκι μου. Στο Λονδίνο τα πρώτα χρόνια με ενοχλούσε που δεν μπορούσα να πάω στη θάλασσα, το προσπάθησα κάποιες φορές αλλά αποφάσισα ότι δεν άξιζε ο κόπος 2 ώρες ταλαιπωρία στο πήγαινε, 2+ ώρες ταλαιπωρία στο έλα (με τρένο εννοείται, με αυτοκίνητο θα έκανα περισσότερο χρόνο) και φτάνοντας στην παραλία να ξεπαγιάζω. Αν φύγεις από την Αθήνα και με ΙΧ ακόμα, σε 2 ώρες έχεις φτάσει στη Βυτίνα και είσαι όχι μόνο μες το πράσινο αλλά και μέσα στο έλατο. Και μη νομίζεις ότι είναι εύκολη υπόθεση να κατέβεις στο κέντρο του Λονδίνου για να πας στο Hyde Park. Εγώ ας πούμε θέλω καμιά 45αριά λεπτά και όπως είναι φυσικό πάω σπάνια.

    Η μεγάλη διαφορά που έχουν οι Βρετανοί από τους Έλληνες είναι ότι οι Βρετανοί είναι εργατικοί και νομοταγείς. Δεν χαίρει θαυμασμού ο ωχαδελφιστής καλοπερασάκιας αλλά αυτός που βάζει το κεφάλι κάτω και δουλεύει. Επίσης δεν αναλώνονται να ψάχνουν για παραθυράκια, αλλά ακολουθούν το γράμμα του νόμου. Βέβαια αυτό έχει και αρνητικές πλευρές, π.χ. δουλεύουν όλοι σαν σκυλιά (δεν είναι σπάνιο στις μανατζερίστικες δουλειές να ακούς για άτομα που φεύγουν από το γραφείο 11 το βράδυ ή και 1 το πρωί, ή που μένουν και κοιμούνται στη δουλειά) και σε απλά πράγματα που στην Ελλάδα θα λύνονταν στο πιτς φιτίλι με μια διευκόλυνση (και δεν μιλάω για ρουσφέτι αλλά για απλές διευκολύνσεις π.χ. σε ένα μαγαζί να σου κρατήσουν ένα ζευγάρι παπούτσια στην άκρη μέχρι την επόμενη μέρα) στην Αγγλία σου βγάζουν την ψυχή ανάποδα. Απλά συνηθίζεις να βασίζεσαι μόνο στον εαυτό σου και να μην ζητάς βοήθεια από κανέναν.

    Και φυσικά όλα τα καλά κοστίζουν. Και οι συγκοινωνίες, και τα δημοτικά τέλη, και τα τέλη κυκλοφορίας, και το πάρκιν, και τα θέατρα, και τα σινεμά...... Χώρια τα ενοίκια, που αγγίζουν την στρατόσφαιρα....... Και η μούχλα...... Και η κίνηση στους δρόμους...... Και η εγκληματικότητα..... Και η βροχή χειμώνα καλοκαίρι.....

    Με λίγα λόγια, γη της επαγγελίας δεν υπάρχει. Αν υπήρχε, θα είχαμε μαζευτεί όλοι εκεί :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πάνω κάτω ίδιες αντιλήψεις έχουμε περί του θέματος.Απλά το μόνο που λέω εγώ είναι το εξής:Αν είχα να διαλέξω μεταξύ των 2 πόλεων θα διάλεγα το Λονδίνο.Και αυτό γιατί είμαι πιο πολύ φαν του χειμώνα και του συννεφιασμένου καιρού και πιστεύω πως η ιδιοσυγκρασία μου ταιριάζει περισσότερο εκεί.
    Όσον αφορά τις τιμές θα αναφέρω απλά τα εξής:
    Στην Αθήνα το εισιτήριο του μετρό κοστίζει 1 ευρώ.Για ποιά ποιότητα υπηρεσιών όμως?Εξυπηρετεί ούτε τη μισή πόλη και τώρα τελευταία με αρκετά μεγάλες καθυστερήσεις λόγω του ότι θέλουν να ελαχιστοποιήσουν το κόστος τους.
    Τα εισητήρια των θεάτρων για τα ελληνικά δεδομένα είναι πολύ ακριβά.Μπορεί να πληρώσεις 25 ευρώ το εισιτήριο σε παράσταση που δεν έχει καν σκηνικά και λαμβάνει χώρα σε θεατράκι δύο επί δύο.
    Τα ενοίκια σίγουρα δε φτάνουν στο επίπεδο των αγγλικών, αλλά αν θές να νοικιάσεις ένα δυαράκι καλοσυντηρημένο ετοιμάσου να πληρώσεις 400 με 450 ευρώ.Αν δε η περιοχή που θα το νοικιάσεις βρίσκεται κοντά σε μετρό τα νούμερα ανεβαίνουν.Και μη φανταστέις ότι πρόκειται για σπίτια ποιότητας.Με τη μουχλίτσα τους,την υγρασία τους και όλα τους τα κομφόρ.
    Γενικά θα έλεγα ότι για ένα μέσο εργαζόμενο οι τιμές στην Αθήνα είναι δυσανάλογες του μισθού του.Χωρίς να το ξέρω ακριβώς και μιλώντας μόνο με αυτά που έχω ακούσει οι Άγγλοι αμοίβονται κάπως καλύτερα από εμάς.Και βέβαια πιστεύω πως οι τιμές που πληρώνουν (εκτός των ενοικίων) είναι ανάλογες των υπηρεσιών που προσφέρονται.Σημείωσε το εξής:
    Όταν το μετρό της Αθήνας φτάσει τα επίπεδα του Αγγλικού και των άλλων αναπτυγμένων χωρών θα δεις τι τιμή θα έχει το εισιτήριο.
    Σοφία θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για τα θέματα αυτά.Και μπορεί και να μη βγάζαμε άκρη.Αλλά εγώ είμαι σίγουρος πως η γη της επαγγελίας είναι ξεχωριστή για τον καθένα μας.Και πάντα θα ψάχνει να τη βρει.Εγώ ήδη έχω ξεκινήσει.Εσυ? :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εγώ όπως σου είπα δεν πιστεύω ότι υπάρχει η γη της επαγγελίας. Το Λονδίνο είναι ωραίο, αλλά μόνο αν δεν έχεις οικογένεια ή/και βγάζεις πολύ καλά λεφτά. Για μένα προς το παρόν είναι καλά. Σίγουρα αν κάποτε δώσει ο Θεός και αποκτήσω παιδιά, θα φύγω σούμπιτη.

    Αν δεν ζήσεις εκεί δεν μπορείς να καταλάβεις. Ας πούμε μπορεί να σου αρέσει ο χειμώνας, αλλά 11.5 μήνες φθινόπωρο δεν αντέχονται με τίποτα. Ειδικά όταν οι 11.5 μήνες γίνονται 23, 34.5 κ.ο.κ. Το μετρό του Λονδίνου δεν πάει παντού, ούτε είναι όλες οι γραμμές μοντέρνες και βολικές. Στο νότιο Λονδίνο δεν πάει σχεδόν καθόλου. Εκεί που μένω εγώ ο μόνος τρόπος μεταφοράς είναι τα τρένα (τύπου ΟΣΕ). Εκτός ωρών αιχμής περνάνε 2 τρένα την ώρα. Στο κόστος δεν αναφέρομαι καν...

    Μούχλα έχουν όλα τα σπίτια, ακόμα και τα καινούρια. Είναι σχεδόν αδύνατο να την αποφύγεις, γιατί έχει πολύ υγρασία. Με 400 λίρες νοικιάζεις δωμάτιο σε σπίτι, όχι δυάρι ολόκληρο, και μοιράζεσαι την κουζίνα και το μπάνιο με τουλάχιστον άλλους 3 (έως και για 7 άτομα στο ίδιο σπίτι έχω ακούσει, με ένα μπάνιο, μία κουζίνα και χωρίς σαλόνι - ένα δωμάτιο ο καθένας). Και μιλάμε για περιοχές εντελώς μπας-κλας, μακριά από το κέντρο, χωρίς μετρό κ.λπ. Στις καλές περιοχές θες 400 λίρες την εβδομάδα. Αυτό που πραγματικά δεν μπορείς να φανταστείς είναι η κατάσταση των σπιτιών. Έχω δει σπίτι που έχει την ντουζιέρα στην κουζίνα, σπίτι που δεν έχει παράθυρα (μόνο φεγγίτες), σπίτι που για να πας στο μπάνιο πρέπει να περάσεις από το σαλόνι, σπίτι που οι τοίχοι του μπάνιου είναι ακόμα με τα μπετά, σπίτι με σαλόνι σε μέγεθος σπιρτόκουτου (1 διθέσιος καναπές, ένα τραπεζάκι και 1 τηλεόραση) και άλλα τέτοια τραγικά.

    Ο βασικός μισθός είναι περίπου 700 λίρες (900 ευρώ) με 12 μισθούς τον χρόνο, γιατί δεν υπάρχει δώρο Χριστουγέννων-Πάσχα και επίδομα αδείας. Οι περισσότεροι στο Λονδίνο ζορίζονται για να τα βγάλουν πέρα. Αλλά αν έχεις καλή θέση με καλό μισθό, χωρίς οικογένεια (και δουλεύεις 10ωρα και 12ωρα αβέρτα) τότε ναι, περνάς καλά :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πλάκα-πλάκα, κάποια στιγμή πρέπει να κάνω ένα ποστ για το Λονδίνο που δεν βλέπουν οι ξένοι. Πάντως για όλα τα άλλα που είδες με το μάτι του τουρίστα, συμφωνώ απόλυτα και εύχομαι πολλά άλλα ταξίδια στο μέλλον (και γιατί όχι, και διαμονή - μια δοκιμή θα σας πείσει χαχα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. τι μου εχεις κανει τωρα πασχαλιατικα .
    το λονδινο ειναι μια απο τις αγαπημενες μου πολεις . μαλλον η αγαπημενη μου.
    βρεθηκα εκει πριν απο 20 χρονια για λογους αναγκης και απο τοτε εχω ταξιδευση δεκαδες φοες οταν ειδα και τις φωτο απο το ξενοδοχειο , εχω μεινη εκει, τρελεθηκα .
    να εισαι καλα να ξαναπας....
    δεν το ηξερα οτι η φιλη μου η lalu ειναι λονδινο , εγω θα σφυριξω παντως λαθ οτν ειναι να ερθω
    κωστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Σοφία
    Ρε εμείς μου φαίνεται δε πρόκειται να συμφωνήσουμε πουθενά...Μάλλον η λύση είναι να μείνω κανά 5 χρόνια εκεί και να ξανακάνουμε τη κουβέντα.Πάντως χαίρομαι για όλες τις πληροφορίες που μου δίνεις καθώς είναι μια κάπως πιο ρεαλιστική ματιά της πόλης.Και να προσθέσω και κάτι ακόμα..Το όλο πρόβλημα είναι στην ιδιοσυγκρασία των 2 λαών.Λίγο πιο παρτάλια εμείς, λίγο πιο οργανωτικοί αυτοί, κάπου εκεί χάνεται η μπάλα.Πάντως συμφωνώ πως μια δοκιμή θα μας πείσει..χα χα χα
    :)

    @Κostas
    Φίλε Kosta το ξενοδοχειάκι το βρήκα πολύ συμπαθητικό και σε απίστευτα βολικό σημείο.Αν και στα reviews στα διάφορα site το κράζανε.Βασικά δε καταλαβαίνω τι μπορείς να περιμένεις όταν πας για τουρισμό σε μια πόλη.Εμείς θέλαμε ένα μπάνιο κι ένα κρεβάτι απλά για να κοιμόμαστε και είμαι πεπεισμένος πως αν δεν υπήρχαν ξενοδοχεία σαν κι αυτό δε θα μπορούσαμε να πάμε ποτέ Λονδίνο.
    Επιπροσθέτως σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να πηγαίνεις στη πανέμορφη αυτή πόλη ακόμα πιο συχνά.Και που ξέρεις?Μπορεί να είμαστε και γείτονες κάποια στιγμή εκεί. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Απόλασα τη συνομιλία σου με τη Σοφία! Ως άτομο που αγαπά πολύ και τις δύο πόλεις θα ήθελα να πω την άποψή μου.

    Καταρχήν δεν νομίζω ότι διαφωνείτε. Απλώς η Σοφία επισημαίνει ότι το Λονδίνο - που και εκείνη αγαπά - δεν έχει μόνο προτερήματα αλλά και ελαττώματα. Κάτι που σημαίνει με όλες τις πόλεις, όπως και με την Αθήνα.

    Όπως συνηθίζω να υποστηρίζω το πρόβλημα με την Αθήνα δεν είναι ούτε η έλλειψη πρασίνου, ούτε το μετρό, ούτε τα ΜΜΜ, αλλά η κακή νοοτροπία των κατοίκων της. Και σε αυτό είμαστε ΟΛΟΙ μας υπεύθυνοι και δεν έχει σχέση με το κράτος και τις δημόσιες υπηρεσίες.

    Από εκεί και πέρα, μπαίνει στη μέση και το προσωπικό γούστο, για το οποίο δεν χρειάζεται καν επιχειρηματολογία. Είτε σου αρέσει κάτι, είτε δεν σου αρέσει. Εγώ πχ μισώ το ελληνικό καλοκαίρι, αλλά δεν θα άφηνα το δυαράκι μου για να πάω να μείνω σε ένα δωμάτιο και να μοιράζομαι το μπάνιο μου με άλλους δέκα. Και πίστεψε με, το έχω δοκιμάσει και αυτό στο Λονδίνο, ως φιλοξενούμενη...

    Προσωπικά, έχω βρει τη λύση: καθότι ζω στην Αθήνα, έχω αποφασίσει να κάνω οικονομίες ώστε να βρίσκομαι όσο πιο συχνά μπορώ στο Λονδίνο έστω και για μια ημέρα.

    Μάλιστα, την ημέρα που εσείς πηγαίνατε, εγώ επέστρεφα!

    Η ευτυχία και το πως την κατακτάς είναι προσωπικό θέμα. Εάν η δική σου ευτυχία βρίσκεται στο Λονδίνο, σου εύχομαι να την κατακτήσεις εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ξέχασα! Χρόνια Πολλά! Χριστός Ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τελικά ήμασταν πάρα πολλοί στο Λονδίνο αυτές τις μέρες. Πάρα πολλοί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. καλησπερα , στο Λονδινο εχω βρεθει απο το 1987 παρα πολλες φορες , αν και ο λογος επισκεψης μου ηταν , για ιατρικους λογους , παντα καθε φορα μετα την πρωτη καθομαστε μετα μερικες μερες να απολαυσουμε αυτο που οταν το ειδαμε γαι πρωτη φορα τρελεθηκαμε .
    το 1987 οι διαφορες ηταν τεραστιες μεταξυ ελλαδας και λονδινου , φανταστητε οτι εδω μετρο δεν υπηρχε πολυκαταστηματα τετοιου ειδους δεν ειχαμε ξαναδει , τοτε βεβαια για μας το λονδινο ηταν πανακριβο.
    οι pubs το soxo για μας της γενιας των 70ς ηταν οτι βλεπαμε διαβαζαμε και ξαφνικα τε ειδαμε μπροστα μας .
    καλο ειναι το λονδινο παιδια αλλα βεβαια το χαλι το δικο μας να βγαινουμε οτι ωρα θελουμε να παμε οπου θελουμε
    να βγαινουμε στις 11 το βραδυ γαι βολτα ε αυτα δεν θα τα βρητε πουθενα , αυτα ειναι δικες μας πατεντες ,
    το ζητουμενο ειναι πως ζεις στο λονδινο σε αυτο πουλεει η σοφια συμφωνο ειναι να πας να ζησεις για μερικα χρονια και να επανελθεις για οσους εχουν αυτα τα ζητουμενα σε σχεση μετην ελλαδα.
    εγω ζουσα ανετα ολοι μου τη ζωη εκει αν βεβαια ειχα τη δυνατοτητα και το σκεφτομουνα να βρω δουλεια εκει.τα ξαναλεμε
    κωστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @Penny
    Χρόνια πολλά και καλά και σε σένα.Σκοπός των blogs αυτός είναι..να κάνουμε διάλογο και να προσπαθούμε να δώσουμε λύσεις σε πολλά θέματα.Με τη φίλη μας τη Σοφία συμφωνούμε σε πάρα πολλά πράγματα.Το μόνο που στο οποίο "διαφωνούμε", αν μπορείς να το πεις έτσι, είναι το πως εγώ,ακόμα και με όλα τα μειονεκτήματά του, ανάμεσα στις 2 πόλεις θα διάλεγα το Λονδίνο χωρίς δεύτερη κουβέντα.Είναι θέμα γούστου, πώς να το κάνουμε?Από κει και πέρα συμφωνώ απόλυτα και με τη δική σου αποψη και νομίζω πως θα ακολουθήσω και τη λύση που έχεις βρει εσύ.

    @KitsosMitsos
    Φίλε και που είσαι ακόμα...Χρόνια πολλά

    @opateras
    Εγώ φίλε μου ψάχνω ήδη για δουλειά εκεί αλλά το βλέπω κομματάκι δύσκολο.Πάντως αν μου δινότανε η ευκαιρία να ζήσω όλη μου τη ζωή εκεί το έκανα χωρίς δεύτερη κουβέντα.Όσοι φίλοι/ες μου ζούσανε Λονδίνο και γυρίσανε Αθήνα το μετανιώσανε πικρά.Χρόνια πολλά και τα λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή