Γεύσεις από Ανατολή

Το ζαχαροπλαστείο του Χατζή λίγο πολύ είναι γνωστό σε όλους. Εγώ τον έμαθα μέσω του φίλου μου του Γιώργου, στα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όπου ένα απόγευμα γευτήκαμε ένα εκμέκ καταϊφι με καϊμάκι παγωτό. Το θυμάμαι και λόγω της υπέροχης γεύσης του αλλά και λόγω της τσουχτερής από τότε τιμής του. 1200 δραχμές είχαμε δώσει το άτομο, το 1997.
Χτες το απόγευμα λοιπόν με το καύσωνα, ο δρόμος μας έβγαλε στο κέντρο της Αθήνας και περνώντας από τα κινέζικα εστιατόρια της οδού Απόλλωνος βρεθήκαμε ξαφνικά μπροστά από του Χατζή στο Σύνταγμα. "Μπαίνουμε;" μου λέει η Θ. Και μπήκαμε. Σεκέρ παρέ για τη Θ. με μια μπάλα παγωτό, μαλεμπί μαστίχα για μένα και ξαφνικά σκέφτομαι το Βόσπορο, τα παζάρια, την Αγία Σοφία, τη Πόλη και ήδη στο μυαλό μου κάνω σχέδια για το ταξίδι. Και φυσικά ευχαριστώ το Γιώργο που μου έδειξε αυτή τη γλυκιά γωνιά και που αν και λίγο αλμυρή στη τιμή, το ταξίδι που σου προσφέρει είναι πραγματικά κάτι το απίθανο.