Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Κρυμμένος Θησαυρός στα δυτικά προάστια



Είναι κάποιες φορές που η καθημερινότητά σου δε σε αφήνει να κοιτάξεις τη πόλη που ζεις με άλλο μάτι. Που όλα τα βλέπεις μαύρα κι άραχνα, που δε βρίσκεις μια διέξοδο από το άγχος και τη ρουτίνα. Που βαριέσαι να ακούς συνέχεια για πτώχευση, απολύσεις και κακές και διεφθαρμένες κυβερνήσεις.Τι κάνεις τότε; Ή συνεχίζεις απλώς να υπάρχεις στους ίδιους εξαντλητικούς και υποτακτικούς ρυθμούς ή παίρνεις μέτρα.
Έτσι λοιπόν εγώ και η Θ. αποφασίσαμε να λάβουμε τα μέτρα μας και να γίνουμε λίγο πιο ζωηροί ή μάλλον πιο ζωντανοί. Γραφτήκαμε στο couchsurfing με σκοπό να γνωρίσουμε καινούριους ανθρώπους, δηλώσαμε συμμετοχή στο Athens photo inspiration 10, άσχετα αν δεν παραστήκαμε σ’αυτό λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, περπατήσαμε στην Αθήνα φωτογραφίζοντας και ανακαλύπτοντας νέα μέρη. Τη προηγούμενη Κυριακή μάλιστα αποφασίσαμε να κάνουμε τον περίπατό μας στη γειτονιά, όχι περνώντας από τα ίδια κλασσικά μέρη στη Πετρούπολη αλλά πηγαίνοντας προς το άλσος του Αγίου Δημητρίου.
Το πάρκο αυτό βρίσκεται δίπλα στην ομώνυμη εκκλησία και κατέχει αρκετά μεγάλη έκταση. Δυστυχώς βέβαια οι πιο πολλοί το γνωρίζουν ως "το πράσινο σημείο πίσω από το καφέ Άπολις" και λίγοι έχουν εξερευνήσει το θησαυρό που κρύβει. Πρόκειται για μια δενδροφυτευμένη έκταση γεμάτη πεύκα, με ένα μονοπάτι που ενδείκνυται για τρέξιμο, περπάτημα ή ποδηλασία. Και φυσικά η θέα που προσφέρει είναι απίστευτη μιας και από κει έχεις στο "πιάτο" όλη την Αθήνα.
Δυστυχώς όμως λίγοι το γνωρίζουν και ακόμα πιο λίγοι το χρησιμοποιούν για διάφορες δραστηριότητες. Και γι’αυτό μάλλον παρατηρούνται σημάδια εγκατάλειψής του, όπως για παράδειγμα το συντριβάνι που λειτουργούσε ως κάδος απορριμάτων πράγμα που είναι τουλάχιστον θλιβερό. Θα μπορούσε να υπάρχει ένα αναψυκτήριο μέσα στο άλσος για να προσελκύσει ακόμα περισσότερο κόσμο, καθώς επίσης και συστηματικός καθαρισμός και φύλαξη του χώρου. Να βάλουνε και λίγο χορταράκι του θεού να ομορφύνει το χώμα και να μπορεί να ξαπλώσει κάποιος ή να φέρει την οικογένειά του για πικ νικ, να διοργανωθούν εκδηλώσεις. Βέβαια o δήμαρχός μας προτιμάει να σπαταλάει χρήματα για να γεμίσει τη κεντρική λεωφόρο της Πετρούπολης με διαβάσεις (οι οποίες όχι μόνο δε τηρήθηκαν από κανένα αλλά έσβησαν μετά από δύο μέρες) παρά να ασχοληθεί με το άλσος. Αλλά ας μη γκρινιάζουμε συνέχεια..Μας αρκεί που έχουμε το πάρκο μας και ας είναι και απεριποίητο. Που θα πάει; Θα το φτιάξουμε κι αυτό....

3 σχόλια:

  1. Είναι μερικές μέρες εδώ ψηλά που ο ήλιος λάμπει και τότε νομίζεις πως είσαι στον παράδεισο. Πηγαίνω στο πάρκο, κάνω μία βόλτα και απλά κάθομαι στο χορτάρι χαζεύοντας δεξιά και αριστερά. Το πόσο σου ηρεμεί τη ψυχή δεν περιγράφεται.
    Καλά τον λες θησαυρό. Ανεκτίμητος και λίγο άγνωστος σε εμάς τους Έλληνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς οι Έλληνες τα πάρκα δε τα έχουμε σε εκτίμηση.Γιάυτό και παρατηρούνται εικόνες εγκατάληψης στα περισσότερα από αυτά, ειδικά σε εκείνα που βρίσκονται στις μεγάλες πόλεις..Βλέπε για παράδειγμα τον εθνικό κήπο στην Αθήνα ή το πεδίον του Άρεως.
    Αυτό που με ενοχλεί είναι πως με μερικές απλές και προπάντων ανέξοδες κινήσεις από μεριάς δήμων (όπως καθαριότητα), θα μπορούσαμε να έχουμε μικρές οάσεις δίπλα μας. Ας κάνουμε υπομονή και ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί και ίσως συμβεί. Τις γλυκιές μου καλημέρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή