Περπατώντας στη Ρώμη (μέρος 2ο)

8.30 το επόμενο πρωί χτύπησε η πόρτα του δωματίου μας..Room service με έναν κύριο να μας αφήνει ένα δίσκο που περιλάμβανε 4 κρουασανάκια, 4 ποτήρια κόκκινο χυμό αγνώστου ταυτότητας και γεύσεως και 4 κούπες καφέ, που ήταν μάλλον καπουτσίνο αλλά με πολύ πολύ γάλα ρε παιδί μου. Μας άρεσε η ιδέα του πρωινού στο δωμάτιο, αφήσαμε το καφέ, τσακίσαμε τα υπόλοιπα και ξεκινήσαμε για την πόλη.



Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και δε δίστασα να φωτογραφίσω τη θέα από το δωμάτιο (όχι κάτι σημαντικό) κυρίως για να αποθανατίσω τα παράθυρα της απέναντι πολυκατοικίας που ήταν στολισμένα με post it!!!!





Το πρόγραμμα περιλάμβανε ποδαρόδρομο μέχρι το Κολοσσαίο και το λόφο του Παλατίνο και από εκεί Βατικανό μέσω μετρό και Piazza di Spagna. Περπατώντας διαπιστώνει κανείς πως όντως η Ρώμη είναι ένα τεράστιο αρχαιολογικό μουσείο. Απ’όπου και αν περάσεις υπάρχει κάτι για να δεις και να θαυμάσεις. Μέχρι να φτάσουμε στο Κολοσσαίο μέσω της οδού Via Cavour, είδαμε αμέτρητα αξιοθέατα των οποίων τα ονόματα δε θυμάμαι να σας πω. Μόνο τη Santa Maria Maggiore θυμάμαι..



Αλλά ακόμα και οι απλές και ταπεινές πολυκατοικίες έμοιαζαν σαν αξιοθέατα με τους επιβλητικούς τους τοίχους και τις βαριές πόρτες.









Φτάνοντας στο Κολοσσαίο έκαναν την εμφάνισή τους και οι πρώτοι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι (!!!!!) οι οποίοι σε κάθιζαν σε ένα θρόνο, σου φοράγανε ένα δάφνινο στεφάνι σαν αυτό του Καίσαρα και ποζάρανε δίπλα σου τείνωντας τα σπαθιά τους...Πολύ γέλιο..





Το Κολοσσαίο στεκόταν επιβλητικό μπροστά μας ενώ λίγο πριν φτάσεις μπροστά του μπορείς να δεις την ιστορία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε τοιχογραφίες.



Βέβαια να τονίσω ότι το πλήθος των τουριστών είναι πραγματικά τεράστιο σε σημείο που δε μπορείς να τραβήξεις μια φωτογραφία της προκοπής ή να χαθείς πολύ εύκολα από την παρέα σου αν για λίγο στρέψεις το βλέμμα σου αλλού.




Το μνημείο λοιπόν το είδαμε μόνο απ’έξω και κατόπιν περπατήσαμε μέχρι το σταθμό του μετρό Circo Massimo με προορισμό το Βατικανό.
Στο μετρό φυσικά θα σταθώ και πάλι για λίγο. Ο κυρίως χώρος των σταθμών ήταν αρκετά απεριποίητος και βρώμικος κυρίως λόγω παλαιότητας. Όσον αφορά τα εισιτήρια, τα απλά κοστίζουν 1 ευρώ και έχουν ισχύ για 70 λεπτά της ώρας, ενώ για ημερήσια κάρτα θα δώσετε το ποσό των 4 ευρώ. Για να ακυρώσεις το εισιτήριό σου υπάρχει το ίδιο σύστημα με το μετρό του Λονδίνου, τζαμένιο πορτάκι δηλαδή που ανοίγει με την επίδειξη του εισιτηρίου και μαγνητική επιφάνεια αναγνώρισης της κάρτας. Οι συρμοί διέρχονται με μεγάλη συχνότητα, περίπου 2 με 3 λεπτά ο καθένας και αυτό συμβαίνει καθ’όλη τη διάρκεια της μέρας. Επιπλέον εμείς που το χρησιμοποιήσαμε και μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου δε μας ζητήθηκε εισιτήριο γεγονός που δε γνωρίζω αν ισχύει γενικά ή μόνο για εκείνη τη μέρα.






Βγαίνοντας από το μετρό και οδεύοντας προς τις πύλες του Βατικανού πέσαμε πάνω σε πωλητές εισιτηρίων για τουριστικά γκρουπ. Η πρόταση που μας έκαναν μου φάνηκε καλή. Η είσοδος στον Άγιο Πέτρο έχει 15 ευρώ. Το ίδιο ποσό δίνεις για να μπεις στα μουσεία. Και 10 ευρώ κοστίζει ο ξεναγός. Σύνολο 40 ευρώ. Αυτοί σου προσφέρανε το ίδιο πακέτο 35 ευρώ και χωρίς να περιμένεις στη σειρά. Δε ξέρω γιατί δε τους εμπιστευθήκαμε, ίσως λόγω της καχυποψίας που μας διακατέχει σα λαός, και συνεχίσαμε προς τον Άγιο Πέτρο. Αφού πήγαμε να μπούμε από λάθος είσοδο και οι Ελβετοί φρουροί ευγενικά μας παρέπεμψαν αλλού, φτάσαμε στην πλατεία του Αγ.Πέτρου και αντικρύσαμε την ουρά των 2-3 χιλιάδων ανθρώπων που περιμέναν να εισέλθουν στο ναό. Φρικάραμε και αλλάξαμε ρότα για τα μουσεία και ευτυχώς δε συναντήσαμε το ίδιο θέαμα. Μετά από δύο λεπτά βρισκόμασταν μπροστά από την πινακοθήκη του Βατικανού και δώσαμε κουράγιο στα πόδια μας γι’αυτό που θα επακολουθούσε.