Μέρες ραδιοφώνου

Το να ακούς ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο το πρωί που πηγαίνεις στη δουλειά θεωρείται επιτακτική ανάγκη, ειδικά αν περνάς από την εθνική οδό όπου η κίνηση είναι ικανή να τσακίσει ακόμα και το παραμικρό ίχνος καλής διάθεσης που έχεις. Έχω δοκιμάσει να ακούσω τέσσερις ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ο Rock FM ο οποίος το πρωί κατά την ταπεινή μου άποψη είναι αρκετά μελαγχολικός και δε σου δίνει τη ζωντάνια που χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις καλά τη μέρα σου. Ο Sport Fm από τις 7 σου κάνει παρέα με αρκετό γέλιο με τους Θαναηλάκη – Τσαμόπουλο, αλλά με κουράζουν τα πολύ συχνά (ανά δεκάλεπτο) διαφημιστικά διαλείμματα. Δοκίμασα μια δόση και τον Εν Λευκώ, αλλά πήγα να κοιμηθώ στο τιμόνι με τις έθνικ μουσικές επιλογές του. Ο συγκεκριμένος σταθμός (πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη) προτείνεται για τις απογευματινές κυρίως ώρες (από τις πέντε και μετά) που ανεβαίνουν λίγο οι ρυθμοί του και σε κάνει να έχεις διάθεση να βγεις από το σπίτι. Ο σταθμός που μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον τις τελευταίες εβδομάδες, είναι ο Nitro Radio. Από τις 7 βρίσκεται στον αέρα ο Βαγγέλης Χαρισόπουλος του οποίου η φωνή θεωρώ πως είναι ότι πρέπει για να σου κάνει παρέα το πρωί. Σχολιάζει την επικαιρότητα (αν και πολλές φορές δε συμφωνώ με τις απόψεις του), αναφέρεται σε διάφορα νέα από το διεθνή χώρο, κάνει λόγο για πολιτιστικά δρόμενα και γενικά πιστεύω πως είναι ένας πολύ καλός πρωινός συνοδηγός. Αν σας τύχει και αργήσετε κάπως (όπως εγώ που την προηγούμενη Δευτέρα έκανα το δρομολόγιο Πετρούπολη Κηφισιά σε 2 ώρες και κόντεψα να βγάλω το κεφάλι μου από το παράθυρο και να ουρλιάξω τόσο δυνατά που να τρομάξουν οι γύρω μου οδηγοί, αλλά σκέφτηκα πως θα με κλείσουν μέσα έπειτα) θα έχετε και την ευκαρία να ακούσετε και τις 2 κυρίες που συνοδεύουν τον Κο Χαρισόπουλο, την Μίνα Μπράκου και τη Μαριλού Ρεπάπη και συνθέτουν ένα πολύ καλό τρίο. Εσείς αλήθεια ποιο σταθμό ακούτε το πρωί;

Αυτή είναι η ζωή που θέλω;

Μας πεθάνανε στα ντιμπέιτ παιδιά.Πότε θα γίνουν, πώς θα γίνουν, θα κάθονται οι αρχηγοί των κομμάτων ή θα είναι ξάπλα, τι θα φορέσουνε στις συνεντεύξεις, θα είναι επιθετικοί ή όχι, τι θα πει ο ένας τι ο άλλος, ωραία η κόκκινη καρδιά που φορούσε η Αλέκα και άλλα πολλά. Κι εμείς σα τα ζώα καθόμασταν με τις ώρες, όντας πολιτικά ανήσυχοι, και τους βλέπαμε να μιλάνε και να τάζουνε ένα σωρό ιδεατές καταστάσεις, αυτοί οι σύγχρονοι Μαυρογιαλούροι που το « ΘΑ » έχει γίνει προέκταση της γλώσσας τους. Και αντί να τους ρίξουμε πέντε φάσκελα όπως στη πετυχημένη ελληνική ταινία, καθόμαστε και λέμε ωραία τα είπε ο Γιωργάκης, ταύρος ο Καραμανλής...Πουσαι συγχωρεμένη Μαλβίνα να σηκωθείς από το τάφο και να τους καμαρώσεις.
Με ρωτάνε τι θα ψηφίσω..Άκυρο τους απαντάω και μυδιάζουνε.Φυσικά δε με πιστεύει κανείς.Θα πάει το χέρι μόνο του θα πούνε και θα ρίξεις τον δικό μας.Αυτόν που νοιάζεται για τη χώρα και θα την αλλάξει.Μα σε τι βαθύ λήθαργο έχουμε πέσει όλοι μας.
Όπου και να γυρίσεις τα μάτια σου βλέπεις πράγματα που σε τρελαίνουνε, που θες να τα σχολιάσεις, να τα κράξεις, αλλά δυστυχώς σε παρασύρει το ρεύμα και κάνεις κι εσύ τα ίδια. Βλέπεις το κόσμο που θέλει μόνο να καταναλώνει..Και να καταναλώνει ακριβά. Αυξήσαν τα τέλη κυκλοφορίας αλλά μειώσαν το τέλος ταξινόμησης και νάσου ξαφνικά 22.000 καινούρια αυτοκίνητα τα 10.000 εκ των οποίων τζιπάκια.Και αυτό επειδή μειώθηκαν τα τέλη κατά ένα χιλιάρικο περίπου, σιγά το ποσό δηλαδή. Αμ τα laptop; Όλοι πλέον έχουν κι από ένα. Και δε βγάζω την ουρά μου απ’έξω. Κι εγώ θέλω. Αλλά όποιον και να δεις κουβαλάει κι από ένα στη τσάντα του, λες και γίναμε όλοι μεγαλοστελέχη και έχουμε τόσες εξωτερικές εργασίες που δε μπορούμε χωρίς το φορητό μας υπολογιστή. Για τα είδη ρουχισμού δε συζητάω. Η ατάκα που άκουσα από μια κυρία που μίλαγε στο σύζηγό της ενώ κοιτούσαμε και οι τρεις την ίδια βιτρίνα τα λέει όλα. «Μα καλά θα πάρεις παπούτσι που κάνει μόνο 60 ευρώ; Πόσο γερό μπορεί να είναι;». «Κυρία μου» πήγα να της πω, «60 ευρώ ισοδυναμούνε με 20 χιλιαρικάκια δραχμούλες. Κάποτε (όχι πολύ παλιά, πριν μια εφταετία) δε τολμούσες να δαπανήσεις το ποσό αυτό έτσι απλά και τώρα το θεωρείς ξεφτίλα;»..Το ανησυχητικό είναι πως πολλές φορές κι εγώ κάπως έτσι σκέφτομαι. Οπότε δε της είπα τίποτα και τα είπα μια και καλή στον εαυτό μου μπας και βάλω κι εγώ λίγο μυαλό.Και μπορώ να σας αναφέρω άπειρα παραδείγματα. Για οποιοδήποτε θέμα και αν αγγίξουμε. Έχουμε μοιραστεί πλέον σε νεόπλουτους φαντασμένους,ψευτοεπαναστάτες και δήθεν κουλτουριάρηδες. Μας έχουν κάνει έτσι.Μας έχουν περάσει τα νοήματα και τις ιδέες τους κι εμείς σαν τα καλά προβατάκια τα ακολουθούμε κατά γράμμα χωρίς να ξεφύγουμε ούτε ένα εκατοστό από την προγραμματισμένη μας (από άλλους) πορεία.
Και αναρωτιέμαι στην τελική...Αυτή είναι η ζωή που θέλω ρε γαμώτο;Να έχω σπίτι,αμάξι,δουλειά και λεφτά;Και να μπορώ να αγοράσω ότι μου καρφωθεί στο μυαλό; Αυτά είναι τα όνειρα των σημερινών ανθρώπων;
Αυτή τη χώρα θα αλλάξουνε οι προοδευτικοί πολιτικοί και υποψήφιοι πρωθυπουργοί; Γι’αυτό μας καλούνε να τους ψηφίσουμε και γεμίζουνε το δρόμο με αφισάρες και άνοστες διαφημίσεις; Και ποιά είναι αυτή η πολυπόθητη αλλαγή που περιμένουμε; Καλύτερη παιδεία; Μα αυτό το παλεύουνε οι εκάστοτε κυβερνήσεις εδώ και σαράντα χρόνια και κανείς δε κατάφερε τίποτα.Τώρα θα αλλάξει; Δουλειές για όλους; Ας γελάσω.Καλύτερα νοσοκομεία; Μεγαλύτεροι μισθοί; Τι απ’όλα θα αλλάξει; Το ξέρω πως τα μηδενίζω όλα αλλά πραγματικά θα κάτσω και θα περιμένω να δω τι θα γίνει.Κι εδώ θα είμαστε να τα λέμε.
Αυτά σκεφτόμουν στο διάλειμμά μου από τη δουλειά και ενώ έκανα το τσιγάρο μου στο μπαλκόνι και ψιλοκρύωνα. Το μόνο που βλέπω να αλλάζει προς το παρών πάντως είναι ο καιρός. Σας αφήνω τώρα γιατί πρέπει να γυρίσω στο γραφείο μου...

Το χρονικό μιας επιτυχημένης εξόδου...

Όπως σας είχα πει πριν λίγες μέρες είχα σκοπό να εξερευνήσω την Αθήνα από πολιτιστική πλευρά αυτό το Σεπτέμβρη.Ξεπερνώντας λοιπόν τους σκοπέλους της πρώτης μου απόπειρας και οπλισμένος με το σύνθημα "ο επιμένων νικά", ξεκίνησα το πρωί του Σαββάτου για το κέντρο..Φυσικά χρησιμοποίησα πάλι τα μέσα μαζικής μεταφοράς, οπότε έφυγα από το σπίτι κατά τις 8.30 το πρωί για να αποφύγω τυχόν κακοτοπιές..
Σε μια ωρίτσα περίπου βρισκόμασταν ήδη στον προαύλειο χώρο του μουσείου της Ακρόπολης.









Αν και κατά την ταπεινή μου άποψη η αρχιτεκτονική του κτιρίου δε πολυδένει με την γύρω περιοχή (Πλάκα), ωστόσο είναι αρκετά επιβλητικό και όμορφο.Η ουρά που είχε σχηματιστεί απ'έξω ήταν αρκετά μεγάλη αλλά προς ευχάριστη για εμάς έκπληξη δεν περιμέναμε πάνω από 5 λεπτά για να προμηθευτούμε το εισιτήριό μας. Εντύπωση μας έκαναν τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας μιας και για να περάσεις από την κυρία είσοδο σε ελέγχουνε όπως και στα αεροδρόμια.Και φυσικά δεν επιτρέπεται πουθενά η χρήση φωτογραφικής μηχανής ή κάμερας.Κατά τ'άλλα οι εντυπώσεις μας ήταν άριστες σε όλους τους τομείς.Ωραία τοποθεσία,βολικό εστιατόριο με λογικότατες (το τονίζω) τιμές.Το μόνο που θα μπορούσα να βρω ως μείον είναι η αρκετά μικρή γκάμα αναμνηστικών που μπορεί κάποιος να αγοράσει από το κατάστημα του μουσείου, αλλά πιστεύω πως με το χρόνο θα εμπλουτιστεί κι αυτός ο τομέας.
Αφήσαμε το μουσείο 2 ώρες μετά και κατευθηνθήκαμε στην οδό Ανδριανού στη Πλάκα.





Ωραία βόλτα, ειδικά αν την κάνεις το πρωί που δεν έχει πολύ κίνηση. Επίσης οφείλω να σας επισημάνω (σε όσους δεν έχετε πάει) να επισκεφθείτε την κάβα του Βρεττού στην πλατεία Φιλομουσσών.



Πρόκειται για ένα κατάστημα που ειδικεύεται στην παραγωγή λικέρ και κονιάκ και λειτουργεί και ως μπαράκι.Θα το καταλάβετε από την επιβλητική βιτρίνα του με τα πολύχρωμα φωτισμένα λικέρ του.Δοκιμάστε το τριανταφυλλο και θα με θυμηθείτε.
Στη συνέχεια κατευθηνθήκαμε προς το μετρό στο Μοναστηράκι για να μεταβούμε από κει στο Γκάζι όπου θα βλέπαμε μια έκθεση μοντέρνας τέχνης κάποιων φοιτητών για το πώς βλέπουν την πόλη μας.







Πραγματικά όμορφα έργα, εμπλουτισμένα με βίντεο (από αυτά τα φουτουριστικά που δείχνουν την πόλη σε τρομερά γρήγορους ρυθμούς) και εικόνες από διάφορα σημεία της Αθήνας.Αυτό κατάλαβα από τα εκθέματα είναι πως κανένας σπουδαστής δε βρίσκει την Αθήνα όμορφη.Όλα τα εκθέματα είχαν να κάνουν με χαλασμένους δρόμους, μισογκρεμισμένα κτίρια, μοναχικούς ανθρώπους. Συμφωνώ πως η εικόνα της Αθήνας είναι αυτή.Γιατί όμως να μη προσπαθήσουμε να δείξουμε και την όμορφη πλευρά της?Και αν δεν υπάρχει όμορφη γιατί να μην προσπαθήσουμε να την κάνουμε εμείς όμορφη?Εννοώ πως μια έκθεση τέχνης περνάει μηνύματα.Εμένα αυτό που μου πέρασε ήταν να σηκωθώ και να φύγω αμέσως από δω.Ίσως όμως αν έδειχνε κάτι όμορφο να μου έδινε το έναυσμα να φροντίσω να το διατηρήσω και να προσπαθήσω για το καλύτερο..Anyway...
Η πρώτη πολιτιστική μου περιήγηση στην Αθήνα τελείωσε κάπου στις τέσσερις και μισή το απόγευμα..Μπορεί να κουράστηκα αλλά θεωρώ πως άξιζε το κόπο.Και αν υπάρχουν και άλλοι σαν κι εμένα (που θεωρώ πως υπάρχουν αρκετοί) ας το κάνουν ένα Σάββατο ή μια Κυριακή πρωί.Χωρίς αυτοκίνητο και μηχανάκι..Με τα πόδια τους και μια φωτογραφική μηχανή και την πόλη να τους δείχνει τα μυστικά της.Ίσως κάποια στιγμή την εκτιμήσουμε και την κάνουμε καλύτερη..Για να δούμε...

Το χρονικό μιας αποτυχημένης εξόδου...

Με τον ερχομό του φθινοπώρου και την ξαφνική αλλαγή του καιρού μου ήρθε η διάθεση να ψάξω λίγο την Αθήνα...από πολιτιστικής πλευράς.Αποφάσισα να επισκεφτώ το νέο μουσείο της Ακρόπολης (η επίσκεψη θα γίνει εντός των προσεχών ημερών), να εξερευνήσω περιοχές που δεν έχω πολυασχοληθεί μαζί τους (Γκάζι) και να δω και καμιά έκθεση τέχνης.Δε κατάλαβα δηλαδή, εγώ σε πηγάδι κατούρησα για να μη πάω? Χθες το απόγευμα λοιπόν θεώρησα πως ήταν μια καλή ευκαιρία να επισκεφθώ μια έκθεση μοντέρνας τέχνης που γινόταν στη Τεχνόπολη.Επιπλέον αποφάσισα να μην χρησιμοποιήσω το αυτοκίνητό μου για να κατέβω στο κέντρο αλλά να πάρω λεωφορείο και μετρό έτσι για αλλαγή και για πιο ρομαντικές καταστάσεις.
Είπα να ξεκινήσω από το σπίτι κατά τις 7 παρά..Καθώς ετοιμαζόμουν διαπίστωσα πως έλειπε το πορτοφόλι μου.." Άμαν " λέω..."Το άφησα στο αμάξι"..Ξέχασα λοιπόν τις απόψεις μου περί ρομαντικής βόλτας με τα μέσα μαζικής και ξεκίνησα να πάω να συναντήσω το πολάκι μου.Ξεκινάω λοιπόν και καθώς βρίσκομαι στα μισά της διαδρομής διαπιστώνω ότι όχι μόνο δεν έχω αφήσει το πορτοφόλι στο αυτοκίνητο αλλά το είχα βάλει μέσα στη τσάντα μου η οποία αναπαυόταν αμέριμνη στο σπίτι.Φτου και πίσω. Μπαίνω σπίτι καταριώντας την τύχη μου και το ρημάδι το αφηρημένο το μυαλό μου..Παίρνω το πορτοφόλι, αφήνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου και λέω να πάρω το λεωφορείο. Η ώρα έχει πάει 19.45. Περιμένω λεωφορείο αλλά εις μάτην..Αργεί πολύ να εμφανιστεί..Παίρνω ταξί..Πετρούπολη - Μετρό Αγίου Αντωνίου 45 λεπτά..7 ευρώ κόστος για μια απόσταση 10 με 15 λεπτών υπό κανονικές συνθήκες.Εν τέλει καταφέρνω να μπω στο μετρό με όχι και τόσο ρομαντική διάθεση..Εφτασα στη πλατεία Κοραή στις 20.40.Ήπια ένα καφέ για να συνέλθω, έκανα ένα περίπατο μέχρι το σύνταγμα και πίσω στο μετρό για να γυρίσω σπίτι μπας και προλάβω και ξεκουραστώ καμιά ώρα.Που όρεξη πλέον για Τεχνόπολες και εκθέσεις μοντέρνας τέχνης!!
Το αποκορύφωμα βέβαια της βραδιάς δεν είχε ακόμα έρθει..Πήραμε το λεωφορείο από το σταθμό του μετρό αλλά ένα αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο με τα αλάρμ αναμένα σε σημείο που εμπόδιζε τη κυκλοφορία.Αποτέλεσμα? Μείναμε εκεί κολλημένοι για κανά 20λεπτο μέχρι να φιλοτιμηθεί μια ευτραφής κυρία να βγει από το τυροπιτάδικο που ήταν παραδίπλα (και που είχε άμεση επαφή με το μποτιλιάρισμα) και να έρθει να πει τη φοβερή δικαιολογία στον οδηγό "Αααχχχχ δεν κατάλαβα πως τόση ώρα κορνάρατε για μένα"..Απορώ με την ψυχραιμία που έχουν ορισμένοι άνθρωποι ρε παιδί μου.Είναι πραγματικά αξιέπαινος ο οδηγός που δε κατέβηκε να τη στολίσει με διαφόρων ειδών κοσμιτικά επίθετα..Εγώ πάντως έβραζα από τα νέυρα μου...Στις 22.15 μπήκα στο σπίτι μου.Μία φράση τριγύριζε στο μυαλό μου συνέχεια..."Ανάθεμα στις βραδιές τέχνης, ανάθεμα"!!!!Από σήμερα μόνο love bites και ντοκυμαντέρ..

Διαφήμιση με νόημα..

Σήμερα το απόγευμα και καθώς έπαιρνα το δείπνο μου μπροστά στην τηλεόραση, είδα ένα διαφημιστικό σποτ που μου κίνησε τη περιέργεια. Πλατεία Κλαυθμώνος έλεγε καλοκαίρι 2009..Και έδειχνε πολλούς ανθρώπους να κρατάνε από μισό χρωματιστό χαρτόνι ο καθένας και να ψάχνει να βρει το άλλο μισό. Βλέπω ένα από αυτά τα χαρτόνια που έμοιαζε με τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ, συσχετίζω το παραπάνω σχήμα με την προαναφερθείσα πλατεία (μιας και είναι αυτή που μαζεύονται οι οπαδοί του σοσιαλιστικού κόμματος τις ημέρες των εκλογών) και σκέφτηκα κατευθείαν πως πρόκειται για άλλη μια πολιτική διαφήμιση που θα μας δείξει νέους ανθρώπους,χαρούμενους για τα αγαθά που θα τους προσφέρει μια νέα κυβέρνηση.Κι όμως έπεσα έξω κύριοι.Επρόκειτο για τη νέα διαφήμιση της WIND - TELLAS με το σλόγκαν "Μαζί δημιουργούμε επικοινωνία".Μου άρεσε.Μου άρεσε όσο και αυτή της Heineken με τους τύπους που κραυγάζουν μπροστά από το ψυγείο με τις μπύρες η οποία μέχρι τώρα ήταν από τις πιο πετυχημένες που έχω δει και ίσως η αγαπημένη μου.Μου άρεσε γιατί δείχνει ανθρώπους κάθε ηλικίας ευτυχείς, γιατί έχει χρώμα,γιατί δείχνει επαφή,ανθρώπινη επαφή.Δεν έδειχνε ούτε μία συσκευή τηλεφώνου, ούτε ένα laptop, μόνο χαρούμενες φάτσες που τόσο λείπουν από την καθημερινότητα των πόλεων.




Μακάρι να κάνουμε πράξη το πανηγύρι που περιγράφεται στο σποτ αυτό, όχι μέσω κινητών,σταθερών και δικτύου.Μέσα από την πραγματική επαφή με το κόσμο.Καλό βράδυ..keep smiling!!!