Περπατώντας στη Ρώμη (μέρος 2ο)

8.30 το επόμενο πρωί χτύπησε η πόρτα του δωματίου μας..Room service με έναν κύριο να μας αφήνει ένα δίσκο που περιλάμβανε 4 κρουασανάκια, 4 ποτήρια κόκκινο χυμό αγνώστου ταυτότητας και γεύσεως και 4 κούπες καφέ, που ήταν μάλλον καπουτσίνο αλλά με πολύ πολύ γάλα ρε παιδί μου. Μας άρεσε η ιδέα του πρωινού στο δωμάτιο, αφήσαμε το καφέ, τσακίσαμε τα υπόλοιπα και ξεκινήσαμε για την πόλη.



Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και δε δίστασα να φωτογραφίσω τη θέα από το δωμάτιο (όχι κάτι σημαντικό) κυρίως για να αποθανατίσω τα παράθυρα της απέναντι πολυκατοικίας που ήταν στολισμένα με post it!!!!





Το πρόγραμμα περιλάμβανε ποδαρόδρομο μέχρι το Κολοσσαίο και το λόφο του Παλατίνο και από εκεί Βατικανό μέσω μετρό και Piazza di Spagna. Περπατώντας διαπιστώνει κανείς πως όντως η Ρώμη είναι ένα τεράστιο αρχαιολογικό μουσείο. Απ’όπου και αν περάσεις υπάρχει κάτι για να δεις και να θαυμάσεις. Μέχρι να φτάσουμε στο Κολοσσαίο μέσω της οδού Via Cavour, είδαμε αμέτρητα αξιοθέατα των οποίων τα ονόματα δε θυμάμαι να σας πω. Μόνο τη Santa Maria Maggiore θυμάμαι..



Αλλά ακόμα και οι απλές και ταπεινές πολυκατοικίες έμοιαζαν σαν αξιοθέατα με τους επιβλητικούς τους τοίχους και τις βαριές πόρτες.









Φτάνοντας στο Κολοσσαίο έκαναν την εμφάνισή τους και οι πρώτοι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι (!!!!!) οι οποίοι σε κάθιζαν σε ένα θρόνο, σου φοράγανε ένα δάφνινο στεφάνι σαν αυτό του Καίσαρα και ποζάρανε δίπλα σου τείνωντας τα σπαθιά τους...Πολύ γέλιο..





Το Κολοσσαίο στεκόταν επιβλητικό μπροστά μας ενώ λίγο πριν φτάσεις μπροστά του μπορείς να δεις την ιστορία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε τοιχογραφίες.



Βέβαια να τονίσω ότι το πλήθος των τουριστών είναι πραγματικά τεράστιο σε σημείο που δε μπορείς να τραβήξεις μια φωτογραφία της προκοπής ή να χαθείς πολύ εύκολα από την παρέα σου αν για λίγο στρέψεις το βλέμμα σου αλλού.




Το μνημείο λοιπόν το είδαμε μόνο απ’έξω και κατόπιν περπατήσαμε μέχρι το σταθμό του μετρό Circo Massimo με προορισμό το Βατικανό.
Στο μετρό φυσικά θα σταθώ και πάλι για λίγο. Ο κυρίως χώρος των σταθμών ήταν αρκετά απεριποίητος και βρώμικος κυρίως λόγω παλαιότητας. Όσον αφορά τα εισιτήρια, τα απλά κοστίζουν 1 ευρώ και έχουν ισχύ για 70 λεπτά της ώρας, ενώ για ημερήσια κάρτα θα δώσετε το ποσό των 4 ευρώ. Για να ακυρώσεις το εισιτήριό σου υπάρχει το ίδιο σύστημα με το μετρό του Λονδίνου, τζαμένιο πορτάκι δηλαδή που ανοίγει με την επίδειξη του εισιτηρίου και μαγνητική επιφάνεια αναγνώρισης της κάρτας. Οι συρμοί διέρχονται με μεγάλη συχνότητα, περίπου 2 με 3 λεπτά ο καθένας και αυτό συμβαίνει καθ’όλη τη διάρκεια της μέρας. Επιπλέον εμείς που το χρησιμοποιήσαμε και μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου δε μας ζητήθηκε εισιτήριο γεγονός που δε γνωρίζω αν ισχύει γενικά ή μόνο για εκείνη τη μέρα.






Βγαίνοντας από το μετρό και οδεύοντας προς τις πύλες του Βατικανού πέσαμε πάνω σε πωλητές εισιτηρίων για τουριστικά γκρουπ. Η πρόταση που μας έκαναν μου φάνηκε καλή. Η είσοδος στον Άγιο Πέτρο έχει 15 ευρώ. Το ίδιο ποσό δίνεις για να μπεις στα μουσεία. Και 10 ευρώ κοστίζει ο ξεναγός. Σύνολο 40 ευρώ. Αυτοί σου προσφέρανε το ίδιο πακέτο 35 ευρώ και χωρίς να περιμένεις στη σειρά. Δε ξέρω γιατί δε τους εμπιστευθήκαμε, ίσως λόγω της καχυποψίας που μας διακατέχει σα λαός, και συνεχίσαμε προς τον Άγιο Πέτρο. Αφού πήγαμε να μπούμε από λάθος είσοδο και οι Ελβετοί φρουροί ευγενικά μας παρέπεμψαν αλλού, φτάσαμε στην πλατεία του Αγ.Πέτρου και αντικρύσαμε την ουρά των 2-3 χιλιάδων ανθρώπων που περιμέναν να εισέλθουν στο ναό. Φρικάραμε και αλλάξαμε ρότα για τα μουσεία και ευτυχώς δε συναντήσαμε το ίδιο θέαμα. Μετά από δύο λεπτά βρισκόμασταν μπροστά από την πινακοθήκη του Βατικανού και δώσαμε κουράγιο στα πόδια μας γι’αυτό που θα επακολουθούσε.

Αλλάξαμε και σας περιμένουμε

Καλημέρα σε όλους και όλες.Η σημερινή μου ανάρτηση δεν έχει να κάνει ούτε με την επικαιρότητα ούτε με κάποια εμπειρία μου.Απλά άλλαξα διεύθυνση στο blog και από http://athenslondon2009.blogspot.com την έκανα http://athenscitystories.blogspot.com την οποία και θεωρώ πιο ταιριαστή. Οπότε από δω και στο εξής οι ιστοριούλες μου θα βρίσκονται σε νέο δικτυακό κανάλι.Αυτά προς το παρόν...Θα τα ξαναπούμε σε λίγες μέρες με εικόνες και εμπειρίες από Ρώμη...

Περπατώντας στη Ρώμη (Μέρος 1ο)

Το ταξίδι μας ξεκίνησε μια Παρασκευή του Μάρτη...Οπλισμένοι με ένα σακίδιο ο καθένας και αποφασισμένοι για low budget εκδρομή, μπήκαμε στο αεροπλάνο της Easy Jet και σε 2 περίπου ωρίτσες βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο Fiumicino της αιώνιας πόλης. Έχω να προσθέσω εδώ πως περίμενα η πτήση της Easy jet να είναι κάτι παραπάνω από εφιαλτική ύστερα από εμπειρίες φίλων, αλλά διαψεύστηκα πλήρως. Ωραίο αεροπλάνο, φιλικοί και χιουμοριστικοί αεροσυνοδοί και αν εξαιρέσεις την καθυστέρηση της μιας ώρας που είχαμε καθώς επίσης το γεγονός πως όλα τα είδη διατροφής στο αεροπλάνο ήταν προς πώληση (ούτε νερό δε προσφέρανε), η πτήση σε γενικές γραμμές κύλησε πολύ όμορφα και ευχάριστα.
Προσγειωθήκαμε στο Fiumicino κατά τις 16.30 ώρα Ιταλίας και περίπου στις 18.30 βρισκόμασταν στο κέντρο της πόλης. Όχι, η απόσταση μέχρι την πόλη δεν είναι τόσο μεγάλη, απλά χάσαμε το λεωφορείο και αναγκαστήκαμε να περιμένουμε στο αεροδρόμιο, το οποίο δε μου πολυγέμισε το μάτι, μέχρι να μας μαζέψει το επόμενο.



Περίπου μία ώρα έκανε το λεωφορείο μέχρι το Termini, τον σιδηροδρομικό σταθμό της Ρώμης. Ομολογώ πως στην αρχή απογοητεύτηκα από την εικόνα της πόλης. Πολυκατοικίες, τοίχοι βαμμένοι με σπρέι, τίποτα γραφικό όσον αφορά τα προάστια. Μόλις όμως διαβήκαμε το κέντρο της πόλης η εικόνα άλλαξε άρδην...










Η άφιξή μας στο ξενοδοχείο Lella έγινε στις 18.45 περίπου. Μία τεραστίου μεγέθους εξώπορτα (συναντάς χιλιάδες τέτοιες στην πόλη, στις περισσότερες από τις οποίες παρεμβαίνουν δημιουργώντας ένα μικρότερο πορτάκι γιατί γενικά είναι ασήκωτες) χώριζε τη ρεσεψιόν από εμάς. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε.



Το hostel ή ξενοδοχείο ή κάτι τέτοιο, βρισκόταν μέσα σε πολυκατοικία. Ο Ali που μας υποδέχτηκε ήταν ευγενέστατος, μας υπέδειξε τον όροφο που βρισκόταν τα δωμάτιά μας και μας οδήγησε σε αυτά μέσω ανελκυστήρα που δυστυχώς χωρούσε δύο μόνο άτομα. Επιπλέον να τονίσω πως ήταν ευχάριστη για μένα εμπειρία η χρησιμοποίηση ανελκυστήρα (και όχι ασανσέρ), μιας και είχε τη μορφή αυτού της σειράς « Η πολυκατοικία » με τη διαφορά ότι ήταν σχήματος τραπεζίου παραλληλογράμμου. Το δωμάτιο (τετράκλινο) μας φάνηκε αρκετά καλό και καθαρό εκ πρώτης όψης. Μεταλλικά κρεβάτια με πικεδένιες κουβέρτες, ένα μπάνιο, ένα παράθυρο και μία κουζίνα μέσα σε μια ντουλάπα!!! Βέβαια αν και το είχαμε κλείσει ως δωμάτιο σε hostel, δεν υπήρχε πουθενά χώρος συγκέντωσης των ενοίκων, γεγονός που ήταν κάπως λυπηρό μιας και περιμέναμε τη συναναστροφή με άλλους τουρίστες.





Ξεκινήσαμε λοιπόν σχεδόν αμέσως μετά την εγκατάστασή μας στο ξενοδοχείο για την πρώτη μας βόλτα στη Ρώμη, αφού όμως βάζαμε και μια μπουκιά στο στόμα μας.
Στάση σε μία μικρή τρατορία και χωρίς να το πολυκαταλάβουμε βρεθήκαμε να τρώμε πλήρες γεύμα. Και όταν λέω πλήρες εννοώ πλήρες. Ας σας δώσω και μερικές οδηγίες..Στην Ιταλία, όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, νερό δε σερβίρεται αμέσως στο τραπέζι. Άρα το ζητάς ως naturalle, που είναι το φυσικό νερό (το οποίο εμένα προσωπικά μου φάνηκε κάπως γλυκό) και το frizzante, που είναι το ανθρακούχο. Και στις δύο περιπτώσεις είναι πανάκριβο. Επιπλέον, οι Ιταλοί φημίζονται για την κουζίνα τους. Αλλά μην είστε συνηθισμένοι από την ελληνική ταβέρνα. Αν για παράδειγμα παραγγείλεις ένα φιλέτο κοτόπουλο θα σου έρθει ένα φιλέτο κοτόπουλο.Σκέτο.Χωρίς πατάτες ή ρυζάκι ή μανιταράκια. Άρα ζητάτε ακριβώς αυτό που θέλετε για να μη βρεθείτε προ εκπλήξεως. Και οπωσδήποτε δοκιμάστε τα σπιτικά τους ζυμαρικά. Άψογα. Τα τιπς στα εστιατόρια λειτουργούν όπως παντού, δηλαδή 10% του λογαριασμού αν δεν αναγράφεται το φιλοδώρημα στην απόδειξη και ένα πολύ μικρό ποσοστό αν περιέχεται.
Αφού σκάσαμε στο φαί ξεκινήσαμε οδοιπορικώς μέχρι τη Fontana di Trevi, η οποία ξεπρόβαλε μπροστά μας εντελώς ξαφνικά και στη κυριολεξία μας συγκλόνησε. Άσχετα με το πλήθος που είχε μαζευτεί και επικρατούσε το χάος, το θέαμα ήταν εντυπωσιακό. Προσωπικά θαύμασα το γεγονός πως οι Ιταλοί έχουν διατηρήσει αναλλοίωτα τα μνημεία τους και τα προβάλλουν τόσο που έχουν τουρισμό όλους τους μήνες του χρόνου. Αυτό που γενικά σε συναρπάζει στη Ρώμη είναι η συντήρηση της αρχαίας εικόνας της πόλης. Περπατάς στο κέντρο και παντού γύρω σου βρίσκονται επιβλητικά κτίρια, αγάλματα, ενώ ακόμα και οι πινακίδες των οδών έχουν αρχαία όψη καθώς είναι φτιαγμένες από μαρμάρινες πλάκες. Σχεδόν όλοι οι δρόμοι στο κέντρο είναι πλακόστρωτοι και αν και διέρχονται από αυτούς οχήματα δίνουν μια εικόνα στην πόλη βγαλμένη από παλιές εποχές. Το τραμ συμβάλλει και αυτό στην εικόνα αυτή.








Η ώρα είχε περάσει, τα πόδια μας πονούσανε από το περπάτημα και το ξενοδοχείο απείχε κανά μισάωρο.Η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε να περιπλανιώμαστε στους δρόμους γύρω από το Κολοσσαίο, το Βατικανό και άλλα αξιοθέατα.

Breathtaking Athens

Ναι το ξέρω...Χάθηκα..Εντελώς όμως..Πολλά γεγονότα σημάδεψαν αυτούς τους δύο περίππου μήνες απουσίας μου από το blog.Μια το ότι πήγα ένα ταξιδάκι στη Ρώμη, μια το ότι με το που γύρισα από τη Ρώμη μετακομίσαμε στη δουλειά, μια το ότι με το που μετακομίσαμε μου σπάσανε το τζάμι του αυτοκινήτου και μου κλέψανε τη φωτογραφική μηχανή - δώρο του κουμπάρου μου, μια το ότι πήγα για Πάσχα μια εκδρομή στη Λίμνη Πλαστήρα και τέλος το ότι το προηγούμενο Σαββάτο πάντρεψα τον προαναφερθέντα κουμπάρο μου, ε πιστεύω πως όλα αυτά στάθηκαν ικανά να με απασχολήσουν για καιρό, αλλά πιστεύω πως μου δώσανε και πολύ υλικό για να σας αφηγηθώ.
Η σημερινή μου ανάρτηση όμως δεν έχει να κάνει με τίποτα από τα παραπάνω. Έχει να κάνει με την πιο φιλόδοξη διαδικτυακή ενέργεια από ελληνικής πλευράς για την τουριστική προώθηση της Αθήνας. Η εν λόγω είδηση μου κίνησε την περιέργεια την περασμένη Κυριακή όπου και διάβασα σχετικό άρθρο στο περιοδικό Κ της Καθημερινής.Πραγματικά το site περιέχει πολύ όμορφες εικόνες, τουριστικές και πολιτιστικές πληροφορίες και δίνει την εντύπωση πως κάτι καλό πάει να συμβεί. Το site σου δίνει πληροφορίες για τα πολιτιστικά δρώμενα της Αθήνας, τρόπους μετακίνησης στη πόλη, χάρτες, ενώ επίσης υπάρχει κι ένα πολύ όμορφο βίντεο με πρωταγωνίστρια μία σαπουνόφουσκα (!!!) που κάνει βολτες σε όλα τα γνωστά σημεία και στέκια της πρωτεύουσας.
Μάλιστα σε κουβέντα που είχα με φίλους πριν λίγες μέρες, λέγαμε πως ενώ στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες εκμεταλλεύονται τουριστικά τα πάντα,όπως τα μέσα συγκοινωνίας τους,την ιστορία τους,τη κουζίνα τους,τα θέατρά τους, εμείς αντιθέτως είμαστε λίγο πίσω στο τομέα αυτό.Για παράδειγμα, μπορείς να αγοράσεις διαδικτυακά αναμνηστικά και σουβενίρ από κάθε μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Εμείς έχουμε μείνει ακόμα με το τσολιά κουκλάκι που πωλείται στο Μοναστηράκι και με κάτι προτομές του Σωκράτη και του Περικλή που πωλούνται στη Πλάκα. Στα infopoints του breathtaking Athens, μπορείς να βρεις μοντέρνα αναμνηστικά από την πόλη μας, όπως κονκάρδες, t-shirts και κούπες και όχι ξεπερασμένα και κακόγουστα σουβενίρ. Γενικά μου άρεσε πολύ η δομή της ιστοσελίδας και εντυπωσιάστηκα από το πλήθος των πληροφοριών και τις εικόνες που προσφέρει. Επιτέλους κάτι καλό και οργανωμένο δείχνει σιγά σιγά να γεννιέται στο τομέα του τουρισμού. Μακάρι και όσοι ασχολούνται με τον τομέα αυτό να δείξουν τον ίδιο επαγγελματισμό και να φανούν αντάξιοι της προσπάθειας αυτής.