Περπατώντας στη Ρώμη (Μέρος 1ο)

Το ταξίδι μας ξεκίνησε μια Παρασκευή του Μάρτη...Οπλισμένοι με ένα σακίδιο ο καθένας και αποφασισμένοι για low budget εκδρομή, μπήκαμε στο αεροπλάνο της Easy Jet και σε 2 περίπου ωρίτσες βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο Fiumicino της αιώνιας πόλης. Έχω να προσθέσω εδώ πως περίμενα η πτήση της Easy jet να είναι κάτι παραπάνω από εφιαλτική ύστερα από εμπειρίες φίλων, αλλά διαψεύστηκα πλήρως. Ωραίο αεροπλάνο, φιλικοί και χιουμοριστικοί αεροσυνοδοί και αν εξαιρέσεις την καθυστέρηση της μιας ώρας που είχαμε καθώς επίσης το γεγονός πως όλα τα είδη διατροφής στο αεροπλάνο ήταν προς πώληση (ούτε νερό δε προσφέρανε), η πτήση σε γενικές γραμμές κύλησε πολύ όμορφα και ευχάριστα.
Προσγειωθήκαμε στο Fiumicino κατά τις 16.30 ώρα Ιταλίας και περίπου στις 18.30 βρισκόμασταν στο κέντρο της πόλης. Όχι, η απόσταση μέχρι την πόλη δεν είναι τόσο μεγάλη, απλά χάσαμε το λεωφορείο και αναγκαστήκαμε να περιμένουμε στο αεροδρόμιο, το οποίο δε μου πολυγέμισε το μάτι, μέχρι να μας μαζέψει το επόμενο.



Περίπου μία ώρα έκανε το λεωφορείο μέχρι το Termini, τον σιδηροδρομικό σταθμό της Ρώμης. Ομολογώ πως στην αρχή απογοητεύτηκα από την εικόνα της πόλης. Πολυκατοικίες, τοίχοι βαμμένοι με σπρέι, τίποτα γραφικό όσον αφορά τα προάστια. Μόλις όμως διαβήκαμε το κέντρο της πόλης η εικόνα άλλαξε άρδην...










Η άφιξή μας στο ξενοδοχείο Lella έγινε στις 18.45 περίπου. Μία τεραστίου μεγέθους εξώπορτα (συναντάς χιλιάδες τέτοιες στην πόλη, στις περισσότερες από τις οποίες παρεμβαίνουν δημιουργώντας ένα μικρότερο πορτάκι γιατί γενικά είναι ασήκωτες) χώριζε τη ρεσεψιόν από εμάς. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε.



Το hostel ή ξενοδοχείο ή κάτι τέτοιο, βρισκόταν μέσα σε πολυκατοικία. Ο Ali που μας υποδέχτηκε ήταν ευγενέστατος, μας υπέδειξε τον όροφο που βρισκόταν τα δωμάτιά μας και μας οδήγησε σε αυτά μέσω ανελκυστήρα που δυστυχώς χωρούσε δύο μόνο άτομα. Επιπλέον να τονίσω πως ήταν ευχάριστη για μένα εμπειρία η χρησιμοποίηση ανελκυστήρα (και όχι ασανσέρ), μιας και είχε τη μορφή αυτού της σειράς « Η πολυκατοικία » με τη διαφορά ότι ήταν σχήματος τραπεζίου παραλληλογράμμου. Το δωμάτιο (τετράκλινο) μας φάνηκε αρκετά καλό και καθαρό εκ πρώτης όψης. Μεταλλικά κρεβάτια με πικεδένιες κουβέρτες, ένα μπάνιο, ένα παράθυρο και μία κουζίνα μέσα σε μια ντουλάπα!!! Βέβαια αν και το είχαμε κλείσει ως δωμάτιο σε hostel, δεν υπήρχε πουθενά χώρος συγκέντωσης των ενοίκων, γεγονός που ήταν κάπως λυπηρό μιας και περιμέναμε τη συναναστροφή με άλλους τουρίστες.





Ξεκινήσαμε λοιπόν σχεδόν αμέσως μετά την εγκατάστασή μας στο ξενοδοχείο για την πρώτη μας βόλτα στη Ρώμη, αφού όμως βάζαμε και μια μπουκιά στο στόμα μας.
Στάση σε μία μικρή τρατορία και χωρίς να το πολυκαταλάβουμε βρεθήκαμε να τρώμε πλήρες γεύμα. Και όταν λέω πλήρες εννοώ πλήρες. Ας σας δώσω και μερικές οδηγίες..Στην Ιταλία, όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, νερό δε σερβίρεται αμέσως στο τραπέζι. Άρα το ζητάς ως naturalle, που είναι το φυσικό νερό (το οποίο εμένα προσωπικά μου φάνηκε κάπως γλυκό) και το frizzante, που είναι το ανθρακούχο. Και στις δύο περιπτώσεις είναι πανάκριβο. Επιπλέον, οι Ιταλοί φημίζονται για την κουζίνα τους. Αλλά μην είστε συνηθισμένοι από την ελληνική ταβέρνα. Αν για παράδειγμα παραγγείλεις ένα φιλέτο κοτόπουλο θα σου έρθει ένα φιλέτο κοτόπουλο.Σκέτο.Χωρίς πατάτες ή ρυζάκι ή μανιταράκια. Άρα ζητάτε ακριβώς αυτό που θέλετε για να μη βρεθείτε προ εκπλήξεως. Και οπωσδήποτε δοκιμάστε τα σπιτικά τους ζυμαρικά. Άψογα. Τα τιπς στα εστιατόρια λειτουργούν όπως παντού, δηλαδή 10% του λογαριασμού αν δεν αναγράφεται το φιλοδώρημα στην απόδειξη και ένα πολύ μικρό ποσοστό αν περιέχεται.
Αφού σκάσαμε στο φαί ξεκινήσαμε οδοιπορικώς μέχρι τη Fontana di Trevi, η οποία ξεπρόβαλε μπροστά μας εντελώς ξαφνικά και στη κυριολεξία μας συγκλόνησε. Άσχετα με το πλήθος που είχε μαζευτεί και επικρατούσε το χάος, το θέαμα ήταν εντυπωσιακό. Προσωπικά θαύμασα το γεγονός πως οι Ιταλοί έχουν διατηρήσει αναλλοίωτα τα μνημεία τους και τα προβάλλουν τόσο που έχουν τουρισμό όλους τους μήνες του χρόνου. Αυτό που γενικά σε συναρπάζει στη Ρώμη είναι η συντήρηση της αρχαίας εικόνας της πόλης. Περπατάς στο κέντρο και παντού γύρω σου βρίσκονται επιβλητικά κτίρια, αγάλματα, ενώ ακόμα και οι πινακίδες των οδών έχουν αρχαία όψη καθώς είναι φτιαγμένες από μαρμάρινες πλάκες. Σχεδόν όλοι οι δρόμοι στο κέντρο είναι πλακόστρωτοι και αν και διέρχονται από αυτούς οχήματα δίνουν μια εικόνα στην πόλη βγαλμένη από παλιές εποχές. Το τραμ συμβάλλει και αυτό στην εικόνα αυτή.








Η ώρα είχε περάσει, τα πόδια μας πονούσανε από το περπάτημα και το ξενοδοχείο απείχε κανά μισάωρο.Η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε να περιπλανιώμαστε στους δρόμους γύρω από το Κολοσσαίο, το Βατικανό και άλλα αξιοθέατα.