Οδοντοφοβία

Υπάρχουν μερικές στιγμές στη ζωή ενός άντρα που ο φόβος τον κυριεύει. Τον κάνει να ιδρώνει, να χλωμιάζει, να χάνει τα λογικά του. Άλλοι το παθαίνουν στον πόλεμο ( βλέπε την ταινία “ Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν “ , όπου ο Άπαμ τα είχε στην κυριολεξία κάνει πάνω του όταν ο Γερμανός σκότωνε το σύντροφό του), άλλοι στα αεροπλάνα και γενικά στα ύψη, άλλοι οπουδήποτε μπορείτε να φανταστείτε. Για κάθε ένα άντρα υπάρχει και μια διαφορετική κατάσταση κατά την οποία αντιδράει υπερβολικά, κυριευμένος από τρόμο. Η δικιά μου τέτοια στιγμή έρχεται μία φορά κάθε 3 με 4 χρόνια περίπου, όταν δηλαδή πηγαίνω στον οδοντίατρο. Μετά από σκέψεις πολλών ετών κατέληξα στο συμπέρασμα πως η φοβία μου αυτή οφείλεται σε κατάλοιπα των παιδικών μου χρόνων, μιας και η μορφή του οδοντιάτρου που με είχε αναλάβει είναι ακόμη χαραγμένη στο μυαλό μου. Σχίζας λεγότανε (όνομα και πράγμα), θεριό ολόκληρο ίσαμε 110 κιλά, με κατσαρά μαλλιά και μια τσιγκελωτή μουστάκα..Μπρρρρρρ.Και μόνο που τον θυμάμαι ανατριχιάζω. Για να καταλάβετε τι σας λέω, θυμηθείτε τον Samuel Jackson στο Pulp Fiction, μόνο που θα χρειαστεί να του προσθέσετε καμιά 60ρια κιλά παραπάνω.Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν αποτελεί την αιτία που φοβάμαι μέχρι και σήμερα να πάω στον οδοντίατρο.
Το ραντεβού μου ήταν για την περασμένη Δευτέρα στις 7.30. Φυσικά δεν επισκέπτομαι ακόμα τον Κο Σχίζα, αλλά με κουράρει μία γυναίκα οδοντίατρος, παλιά μου γειτόνισσα από όταν έμενα ακόμη στα Σεπόλια, της οποίας το ιατρείο βρίσκεται στο Αιγάλεω. Είχα περίπου 4 χρόνια να την επισκεφτώ και θα έκανα άλλα τόσα, αλλά δυστυχώς η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω καθαρισμό και να κάνω τουλάχιστον δύο σφραγίσματα στην ευνοϊκότερη των περιπτώσεων. Φτάνω στο ραντεβού μου κατά τις 7, αρκετά φοβισμένος μα αποφασισμένος να μην το δείξω και να το παίξω χαλαρός. Αράζω στο καναπεδάκι του σαλονιού και περιμένω ακούγοντας από το μέσα δωμάτιο τον τρομερό ήχο του τροχού..Ξαφνικά ανοίγει η εξώπορτα και εισέρχεται ένας άντρας γύρω στα 55, αρκετά παχουλός με τα 3 μπροστινά του δόντια να λείπουν. Τον χαιρετάω και μου ανταπαντάει με τα εξής λόγια:
- Μέσα είναι η άλλη;
- Ποιά άλλη;
- Η γυναίκα μου..
Που θες να ξέρω ποια είναι η γυναίκα σου ρε μεγάλε; Όλοι οι παράξενοι σε μένα τυχαίνουν ρε γαμώτο; Επειδή όμως μου φάνηκε κάπως αγενές να το πω αυτό κατέληξα στο παρακάτω:
- Κάποιος είναι μέσα αλλά δε ξέρω ποιος..
Ο άγνωστος άντρας έκατσε στο καναπέ και κοιτώντας με λέει:
- Κάνε μου ότι θες, μόνο μη μου πεις να πάω σε οδοντίατρο. Τρύπα μου τα χέρια με βελόνες, κάνε με κόσκινο μόνο μη μου βάλεις τροχό στο στόμα.
Μπλέξαμε σκέφτηκα..Είχα που είχα τις φοβίες μου, τώρα ήρθε και τούτος δω να με ξεκάνει. Χαμογέλασα αμυδρά για να του δείξω πως δεν έχω όρεξη για πολλά πολλά.
- Έλα όμως που πρέπει να ερχόμαστε, συνεχίζει ακάθεκτος αυτός.
Για καλή μου τύχη άνοιξε η πόρτα και εξήλθε η σύζυγός του, οπότε τον πήρε και φύγανε. Ανακούφιση..
Καθώς διέβην τη πόρτα του δωματίου συνάντησα τη παλιά μου φίλη (αυτή τη παλιοξαπλωτή πολυθρόνα) να με περιμένει να κάτσω στην αγκαλιά της. Η γιατρός μου δε διακρίνεται για τη διπλωματικότητά της αλλά σου λέει τη διάγνωση έξω από τα δόντια. Έτσι μου είχε κάνει και το 2005 που είχα να αντιμετωπίσω ένα φρονιμήτη που είχε βγει στραβά. Θα σου κόψω το ούλο, θα σε έχω εδώ τρεις ώρες, θα πρηστεί το μάγουλό σου για 6 μήνες, θα πονάς αφόρητα, θα σε ράψω, θα σου κάνω, θα σου δείξω. Όταν μου τα είχε πει αυτά ένιωσα να μου βαράνε το κεφάλι δεκάδες σφυριά και μετά με έπιασε νευρικό γέλιο. Αν δε με έπιανε δε ξέρω τι ήμουν ικανός να κάνω. Μου λέει λοιπόν πως έχω όντως ένα σφράγισμα και ένα πρόβλημα σε ένα άλλο φρονιμήτη. Πάγωσα.
- Τι εννοείτε γιατρέ πρόβλημα στο φρονιμήτη;
- Έχει ψιλοχαλάσει.
Κι εγώ με φωνή που έτρεμε:
-Θα περάσω τα ίδια με το 2005;
- Όχι, απλά θα τον σφραγίσουμε...
Διπλή ανακούφιση.
- Ξεκίνα γιατρέ, της λέω με όλο το θάρρος που είχα, πράγμα πρωτοφανές γιατί σε άλλη περίπτωση θα προσπαθούσα να αποφύγω κάθε επαφή με αυτό το διαολομηχάνημα που λέγεται τροχός.
Τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε. Διπλή ένεση για να με πιάσει, τρόχισμα κανά δεκάλεπτο, σφραγίσματα (2 απανωτά) και ένας ψιλοκαθαρισμός, για τον οποίο χρησιμοποίησε ένα άλλο τροχό, πιο ψιλό από τον προηγούμενο, που τσίριζε ο ρημάδης..Έφυγα μετά από 40 λεπτά εξουθενωμένος αλλά ευτυχώς όχι πονεμένος. Μόνο εκείνο το μούδιασμα έιχε μείνει για να μου θυμίζει το ότι πήγα στον οδοντίατρο και το ραντεβού που κλείσαμε για 3 μέρες μετά. Δηλαδή.....ΑΥΡΙΟ.....Ωχχχχχχχχχχ!!!!!!!!!!!!!

Κάπνισμα στοπ !!!!

15 μέρες μείνανε μέχρι την οροστική απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους και σα να μου φαίνεται πως ο κόσμος δεν έχει καταλάβει καθόλου τι πρόκειται να συμβεί στη χώρα μας. Ίσως κάποιοι να έχουν ήδη κάνει μια προσπάθεια να μειώσουν το κάπνισμα για να μη τους έρθει βαριά η αλλαγή. Αλλά οι πιο πολλοί συνεχίζουν ακάθεκτοι τη συνήθειά τους αυτή (μεταξύ των οποίων κι εγώ) χωρίς να έχουν συνηδητοποιήσει πως σε 2 βδομάδες το κάπνισμα θα επιτρέπεται μόνο στο σπίτι τους και στο δρόμο. Για την αφεντιά μου μάλλον θα ισχύσει μόνο ο δρόμος μιας και αυτή τη βδομάδα θα βάψουμε το σπίτι και το έτερον ήμιση ήδη αντιδράει μιας και δε θέλει να το κάνω κατράμι από τη κάπνα.
Μιλάμε ίσως για την πιο άμεση απαγόρευση που θα επιβληθεί στη χώρα μας μετά από τα χρόνια της χούντας. “Απαγορέυεται το κάπνισμα” τελεία και παύλα. Κι όμως εν αντιθέσει με το 1967 αυτή η απαγόρευση έχει να κάνει με κάτι καλό. Έχει ακουστεί πως θα βγούνε ράμπο του υπουργείου υγείας στους δρόμους και θα τιμωρούν τους τυχόν παραβάτες, πως οι μαγαζάτορες θα προσπαθήσουν να βρουν παραθυράκια στο νόμο έτσι ώστε να μπορούν οι πελάτες να καπνίζουν με την άνεσή τους στα καταστήματά τους κλπ. Α ρε αθάνατη ελληνική ψυχή...Ποτέ δε θα υποδουλωθείς. Κι όμως εγώ θέλω να εφαρμοστεί το μέτρο και να τιμωρούνται οι παραβάτες. Και ας καπνίζω. Και ας μου αρέσει που καπνίζω. Και ας μην θέλω να το κόψω ακόμα. Επιθυμώ αν μη τι άλλο να είμαστε έστω και μία φορά συνεπείς σε ένα νόμο. Δε θα μας κάνει κακό να καπνίσουμε λιγότερα τσιγάρα ούτε να πιούμε το καφέ μας σε ένα μαγαζί χωρίς κάπνα. Ας κάνουμε λίγο υπομονή και ας βγούμε έξω 5 λεπτά να απολαύσουμε τη τσιγαριά μας. Όπως αυτός που αποφασίζει να κάνει δίαιτα και κόβει γλυκά, σάλτσες κλπ έτσι και με το τσιγάρο. Οι πρώτες μέρες είναι δύσκολες. Έπειτα ούτε που θα το καταλαβαίνουμε.
Εύχομαι πραγματικά να φανούμε έτοιμοι και να εφαρμόσουμε το μέτρο αυτό. Για μια φορά ας αφήσουμε στην άκρη την περηφάνειά μας και το μεσογειακό μας ταπεραμέντο και ας δεχτούμε ένα νόμο που αξίζει, που θα κάνει την ατμόσφαιρα γύρω μας καλύτερη. Ας μη τα θυσιάσουμε όλα στο βωμό του κέρδους κάποιων που προσπαθούν να βρουν τρόπο να ξεφύγουν και να μη χάσουν πελατεία μόνο και μόνο επειδή μπορεί να σταθούμε αδύναμοι. Ας ακουμπήσουμε όλοι τα πακέτα μας στα τραπέζια και ας μην τα ακουμπήσουμε. Να δείξουμε ότι αν και είμαστε καπνιστές θα βοηθήσουμε κι εμείς για το γενικό καλό..... Καλό κουράγιο σε όλους…

ΔΙΑΚΟΠΟΣΚΕΨΕΙΣ

Τι να μας περιμένει άραγε φέτος το καλοκαίρι; Μπήκε ο Ιούνιος, οι πρώτες άδειες θα αρχίσουν να δίνονται σιγά σιγά και οι Έλληνες θα επιδωθούν στην επιλογή του νησιού ( ή βουνού για όσους το προτιμάνε) στο οποίο θα περάσουν τις θερινές τους διακοπές. Ήδη στα κανάλια άρχισαν να προβάλλονται τα πρώτα ρεπορτάζ που αφορούν την ακρίβεια των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων σε σχέση με τα αντίστοιχα αεροπορικά. Για παράδειγμα άκουσα προχθές πως για να ταξιδέψει μια τετραμελής οικογένεια στο νησί της Λέσβου (η οποία είναι και η επικρατέστερη επιλογή μου για φέτος) με πλοίο χρειάζεται να δαπανήσει το ποσό των 590 € (ΓΛΟΥΠ !!!!). Και αυτό μόνο για τα μεταφορικά. Αν προσθέσεις έξοδα δωματίων για μία βδομάδα τουλάχιστον ( 50€ μέσο όρο επί 2 δωμάτια επί 7 μέρες = 700 €), έξοδα διατροφής ( 80 € τουλάχιστον επί 7 μέρες = 560 €), βενζίνες (κανά κατοστάρικο για να είμαστε μέσα) και γενικά τουριστικά έξοδα (βάλε πάλι κανά 300 €), φτάνουμε στο συνολικό ποσό των 2.250 €.Πολλά ε; Και πιστέυω πως ήμουν αρκετά φειδωλός στον υπολογισμό των εξόδων. Θα μου πείτε κάποιοι, ότι με τα ίδια φράγκα θα πήγαινες στην Ίμπιζα και θα περνούσες σούπερ. Αλλά επειδή τους πιο πολλούς μας κόβω εντός των συνόρων και συγκεκριμένα στη νησιωτική χώρα, θα παραθέσω μερικές συμβουλές προερχόμενες από την μέχρι τώρα εμπειρία μου σε καλοκαιρινές διακοπές. Έχουμε και λέμε:
· Αφού επιλέξετε το μέρος που θα περάσετε τις καλοκαιρινές σας διακοπές θα κλειθείτε να βρείτε κάποιο κατάλυμμα για να ξεκουράζετε το ηλιοκαμμένο κορμί σας. Επειδή ζούμε στο 2009 και η τεχνολογία λειτουργεί υπέρ μας, μπορείτε να βρείτε πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία, camping στις σελίδες του διαδικτύου, από τα οποία μπορείτε να πάρετε μια μικρή γεύση από τις φωτογραφίες που υπάρχουν στα διάφορα site. Προσωπική άποψη και εμπειρία: ΜΗΝ κλέισετε δωμάτιο χωρίς να το έχετε δει και δείχνωντας εμπιστοσύνη μόνο στα λόγια του ιδιοκτήτη. Το πιο πιθανό είναι να βρεθείτε προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Το έκανα πριν 2 χρόνια στη Σίφνο και έπεσα πάνω στο χειρότερο δωμάτιο και γενικά οίκημα που έχω συναντήσει στα 30 χρόνια ζωής μου. Η περιγραφή του ιδιοκτήτη ήταν : Απλά και καθαρά δωμάτια με θέα όλο το λιμάνι της Σίφνου. Η πραγματικότητα ήταν : Βρώμικα δωμάτια, μακριά από τη θάλασσα, θέα μόνο σε 3 δωμάτια του οικήματος (όχι τα δικά μας), με καρέκλες σαν αυτές που είχαν στην έδρα τους οι καθηγητές στο σχολείο,που αν κάτσεις με σορτσάκι τα μπούτια σου θα πάρουν φωτιά. Οπότε δεν είναι κακό να κάνετε μια πιο εμπεριστατωμένη έρευνα. Όχι τίποτε άλλο, θα αποφύγετε τους τσακωμούς και φυσικά την ταλαιπωρία να τρέχετε μέσα στον ήλιο με τα μπαγάζια για να βρείτε κάπου αλλού να μείνετε ( όπως εγώ με τον αδερφό μου τότε).
· Κάντε πάντα παζάρια για τα δωμάτια. Ήδη οι τιμές είναι πολύ πιο ακριβές για τις υπηρεσίες που προσφέρονται, ειδικά στα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Με 60 € και 70 € τη μέρα, χωρίς πρωινό φυσικά, το κόστος διακοπών ανεβαίνει πολύ. Η φυσιολογική τιμή των ενοικιαζόμενων δωματίων πρέπει να είναι 40 με 50€. Οπότε επιστρατεύστε το λέγειν σας και προσπαθήστε να κλείσετε μια πιο χαμηλή τιμή.
· Κλέιστε τα εισιτήριά σας περίπου ένα μήνα πιο πριν από το προγραμματισμένο σας ταξίδι, ειδικά όσοι θα πάρετε και το αυτοκίνητό σας μαζί. Έτσι θα αποφύγετε το μεγάλο συνωστισμό και τη ταλαιπωρία των ημερών από τις 15 Ιουλίου και έπειτα. Επιπλέον πολλές ακτοπλοϊκές εταιρείες και ταξιδιωτικά γραφεία ενημερώνουν έγκαιρα για τυχόν αλλαγές ή (χτύπα ξύλο) ακύρωσης του ταξιδιού σας, οπότε θα έχετε αρκετό χρόνο για να επιλέξετε άλλο δρομολόγιο.



· Αφού φτάσετε στο προορισμό σας, τακτοποιήσετε τα πράγματά σας στο δωμάτιο και κάνετε τη πρώτη σας βουτιά στη θάλασσα, το στομάχι σας θα θελήσει κάτι για να γεμίσει μετά και από την ταλαιπωρία του ταξιδιού. Θα κάνετε τη βολτούλα σας και θα θελήσετε να βρείτε ένα γραφικό ταβερνάκι για να τσιμπήσετε κανά μαριδάκι και κανά χταποδάκι στα κάρβουνα. Κατά κανόνα η πρώτη ταβέρνα που θα κάτσετε στο νησί είναι και αυτή που θα σας πιάσει τον απαυτό και επιπλέον γευστικά θα σας αφήσει ανικανοποίητους...Το 2006, στο συμπαθέστατο νησάκι της Κύθνου κάτσαμε να φάμε στο πιο γραφικό ταβερνάκι του λιμανιού. 6 μερίδες φαγητού, μια σαλάτα και 6 μπύρες κοστίσανε 120 €. Και ήτανε και μάπα τα φαγητά. Προτιμότερο είναι να τη βγάλετε με σουβλάκια μέχρι να μάθετε τα κατατόπια, παρά να τα ακουμπήσετε στον πρώτο τυχόντα και τουριστοκυνηγό που θα βρείτε μπροστά σας.





· Όσοι είστε καπνιστές πάρτε καμιά κούτα τσιγάρα μαζί ειδικά αν πάτε σε κανά νησί της άγονης γραμμής, γιατί μπορεί να σας πιάσει καμιά τρελλή χαρμάνα. Πέρυσι στους πανέμορφους Φούρνους, κάπνισα 4 διαφορετικές μάρκες τσιγάρων γιατί δεν υπήρχαν συχνά δρομολόγια και το νησί ξέμενε από πρώτες ύλες. Οπότε κάπνιζα ότι έβρισκα. Μη πάθετε κι εσείς το ίδιο.
· Για οτιδήποτε σας συμβεί και αφορά τουριστικά θέματα μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με το τμήμα παραπόνων του ΕΟΤ. Κάντε την καταγγελία σας για οτιδήποτε σας ενοχλήσει εκεί που θα πάτε, όπως ανάρμοστες συμπεριφορές ξενοδόχων, υπηρεσίες που δεν τηρούντε και γενικά οτιδήποτε αμαβρώνει την εικόνα της χώρας μας. Δεν ξέρω αν θα δικαιωθείτε αλλά αν μη τι άλλο είναι καλό να τα λες σε κάποια αρμόδια αρχή. Που ξέρετε; Μπορεί κάποια στιγμή να ληφθούν σοβαρότερα μέτρα για την προστασία των τουριστών.


Αυτά τα λίγα από εμένα όσον αφορά τις καλοκαιρινές διακοπές. Αν θέλετε κάτι άλλο να προσθέσετε είστε φυσικά ευπρόσδεκτοι να το κάνετε μιας και με το τρόπο αυτό όλοι μας θα βοηθηθούμε. Καλές διακοπές σε όλους μας και εδώ θα είμαστε να τα λέμε. Και φυσικά μη ξεχνάτε : Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές.

KUKUXUMUSU

Με την επίσκεψη του φίλου μου του Γιώργου στην Αθήνα, έμαθα και για ένα άλλο ωραίο síte. Ονομάζεται www.kukuxumusu.com. Τι είναι αυτό; Είναι μια εταιρεία που ειδικεύεται στη παραγωγή t-shirts και αξεσουάρ με σχέδια από ζώα που το χαρακτηριστικό τους είναι τα γουρλωτά μάτια. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1989 στην Pamplona της Ισπανίας από 3 φίλους οι οποίοι πουλούσαν μπλουζάκια ως σουβενίρ για τις ταυρομαχίες στο San Fermin Festival. Όπως καταλαβαίνετε η εταιρεία μεγάλωσε και έχει καταστήματα στις πιο κύριες Βάσκικες πόλεις αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ισπανίας. Υπάρχουν και κάποια καταστήματα στην Ελλάδα που μπορείς να βρεις προϊόντα τους αλλά ο καλύτερος τρόπος είναι μέσω του on line shop τους όπου μπορείς να βρεις μεγάλη γκάμα σχεδίων σε μπλουζάκια, τσάντες, κάρτες, μπρελόκ κτλ. Δε δίστασα να δώσω τη παραγγελία μου και μέσα στη βδομάδα την περιμένω να αφιχθεί. Οπότε αναμείνατε για εντυπώσεις. Όσοι πειστήκατε πάντως κάντε μια βόλτα από το kukuxumusu. Καλοκαιράκι ήρθε και όλο και κάποιο γουρλωμάτικο χταπόδι θα μπορέσει να συντροφεύσει το κορμί σας στις διακοπές .

ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ

Το μεγαλύτερο μουσικό event του φετινού καλοκαιριού ( η συναυλία των AC/DC ) πέρασε και μας άφησε κάτι παραπάνω από άριστες εντυπώσεις. Με αφορμή τη συναυλία αυτή κατέβηκαν στη πρωτεύουσα και οι φίλοι μου από Θεσσαλονίκη, τους οποίους είχα να δω αρκετό καιρό. Έναν από αυτούς είχα τη τιμή να φιλοξενήσω στο φτωχικό μου για δύο μέρες.
Η αλήθεια είναι ότι μετά από τη συναυλία που έλαβε χώρα τη Πέμπτη, το ταλαιπωρημένο μου κορμί δε μπορούσε να αντέξει να δουλέψει την επομένη. Οπότε πήρα μια μέρα άδεια και αποφάσισα να περάσω ένα τριήμερο κούρας και συντήρησης δυνάμεων. Βρήκα το φίλο μου το Γιώργο (το παιδί που θα φιλοξενούσα) και τους υπόλοιπους της παρέας το μεσημέρι της Παρασκευής στο κέντρο της Αθήνας. Μετά από κάποιες ώρες μάσας σε ταβερνείο στου Ψυρρή και άφθονου γέλιου και αφού χαιρετήσαμε τη παρέα που θα αναχωρούσε το απόγευμα για τη συμπρωτεύουσα, ανηφορήσαμε για το σπίτι μου στη Πετρούπολη.
Με το Γιώργο περάσαμε απίστευτες στιγμές στα πλαίσια της φοιτητικής μας ζωής στη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς όμως με την πάροδο τον χρόνων απομακρυνθήκαμε, εξαιτίας της απόστασης κατά κύριο λόγο και του τρόπου ζωής μας που φυσικά έχει αλλάξει από τότε. Εγώ από τη μία, με μια δουλειά που μου τρώει αρκετές ώρες κάθε μέρα και που το πρωινό ξύπνημα με κάνει να μην έχω αντοχές και να θέλω να κοιμηθώ νωρίς και από την άλλη ο George ο οποίος έχει ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής από το δικό μου, πιο χαλαρό. Μέσα σε αυτή τη διαφορετικότητα ήρθαμε πάλι να ξαναβρεθούμε. Προσωπικά αυτό το διήμερο ένιωσα σαν να ξαναγνώριζα από την αρχή το καλύτερό μου φίλο.
Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις; Τι να πρωτοπείς σε τέτοιες στιγμές; Έχεις χάσει πολλά μα πάρα πολλά επεισόδια από τη ζωή του ανθρώπου που έχεις απέναντί σου. Έχεις χάσει τα βήματα που έχει κάνει στη ζωή του, τις σχέσεις του, τις παρεξηγήσεις του με άλλους, τα προβλήματά του, τις πλάκες του. Μου έλεγε για το ταξίδι που έκανε στη Ρουμανία, με τρόπο τόσο γλαφυρό όπως και τότε που ήμασταν ακόμα φοιτητές. Μου έλεγε για στιγμές που έχει ζήσει με την υπόλοιπη παρέα στη Θεσσαλονίκη, για το τι κάνουν στη ζωή τους τα άλλα φιλαράκια μας, για τον αδερφό του που του χάλασε η φραπεδιέρα και έφτιαξε τη καφεδιά του στο μπλέντερ...Ιστορίες αστείες, ιστορίες καθημερινές, δείγματα μιας ζωής που μου έχει λείψει αρκετά και πραγματικά καταντά λυπηρό το γεγονός πως άτομα με τα οποία είχες ζήσει τόσα πολλά στο παρελθόν και λαχταράς μετά από καιρό να τους δεις, ξαφνικά τους έχεις μπροστά σου και υπάρχει μια κάποια αμηχανία.
Κάποια στιγμή το Σάββατο το βράδυ συναντηθήκαμε και με το τρίτο μέλος της παρέας, το Δημήτρη, που και αυτός ζει και δουλέυει στην Αθήνα. Ζήσαμε αυτό που λέμε στιγμές Amstel. Επί 2 ώρες καθόμασταν και αναπολούσαμε στιγμές της φοιτητικής μας ζωής, γελούσαμε, πειραζόμασταν και πιστεύω πως γίναμε λίγο αφόρητοι στους υπόλοιπους με τους οποίους είχαμε βγει μαζί. Τη Κυριακή το βράδυ που ο Γιώργος αναχώρησε για Θεσσαλονίκη, μπήκα πάλι στο πρόγραμμα της καθημερινότητάς μου.Έπρεπε να κοιμηθώ νωρίς για να ξυπνήσω το πρωί κατά τις 6. Η επόμενη μέρα προβλεπόταν δύσκολη στη δουλειά και δυστυχώς η επαναφορά των 2 ημερών στη φοιτητική μου ζωή είχε τελειώσει. Εις το επανιδείν George..Θα τα πούμε από κοντά το καλοκαίρι πάλι...